Προσωπικά έχω ελάχιστες φίλες (όχι γνωστές) και η σχέση μας είναι δομημένη σε ουσιαστική επικοινωνία και φιλία και όχι σε "παρέα". Τις έχω και με έχουν περάσει ψιλό κόσκινο. Δεν μας τη σπάει κάτι επειδή έχουμε αποδεχτεί η μία την άλλη και γνωρίζουμε ότι καθεμία κάνει τη ζωή της. Δεν έχουμε καιρό για φρου φρου συγχρωτισμό. Δεν βγαίνουμε εβδομαδιαίως για καφέδες ή για ψώνια ή για ποτό κλπ.Είμαι βέβαια σε άλλο ηλικιακό γκρουπ και την προτεραιότητα την έχει η οικογένειά μου. Ίσως παίζει ρόλο κι αυτό. Έχει ομως τόση σημασία αν φαίνεσαι κακιά; Δεν είναι πιο κακό να καταπιέζεστε εκατέρωθεν; Πιο ψιλή κρισάρα στις επιλογές και το πρόβλημα λύθηκε αυτομάτως.
