Ερωτήσεις:1. Οι φοιτητικές παρατάξεις είναι ένα ενιαίο πράγμα; Όλες είναι το ίδιο; Όλες λένε και κάνουν το ίδιο; Γιατί, απο όσο θυμάμαι από τα πρόσφατα φοιτητικά μου χρόνια, εκτός απο τη σαπίλα και την απαξίωση της ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, που καλούσαν στη μυκονοοοοο, σε αποχαύνωση τύπου 'stop thinking,start dancing' και σε πελατειακό σύστημα εξαγοράς μαθημάτων και σημειώσεων, υπήρχαν κι άλλοι, που δεν κάνανε τίποτα από ολα αυτά. Και καλούσαν τον κόσμο να ασχοληθεί με το να έχει δωρεάν σίτιση, στέγαση, να μην πληρώνει δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, να έχει τέτοιο πρόγραμμα σπουδών που θα του εξασφαλίσει εργασιακά δικαιώματα κι όχι πέντε σκόρπιες δεξιότητες και πτυχίο κουρελόχαρτο.2. Το γεγονός ότι στην Ελλαδα -ακόμα- δεν έχουν μπει δίδακτρα στα προπτυχιακά και μπορεί - ακόμα - να σπουδάσει το παιδί του εργάτη, του αγρότη, του φτωχού υπάλληλου κλπ (έχοντας φυσικά πληρώσει πρώτα χρυσάφι τα φροντιστήρια και τα ενοίκια μετά), πιστεύουμε ότι είναι τυχαίο; Το ότι - ακόμα- δεν έχουν γίνει 3ετή τα προπτυχιακά και εντελώς υποβαθμισμένα, οπως σε πολλές χώρες της ΕΕ, πιστεύουμε ότι είναι τυχαίο;Στην Αγγλία, οπου ο συνδικαλισμός στο πανεπιστήμιο απαγορεύεται, πρέπει να πληρώσεις πλέον 9000 λίρες τον χρονο για να σπουδάσεις. Κι αν δεν κάνεις μεταπτυχιακό, το 3ετές bachelor είναι κατι σαν χαρτί υγείας...Για να μη γίνουν 3ετη τα πτυχία εδώ, κάποιοι λιώσαν τα παπούτσια τους...3. Στ'αληθεια, και ρωτάω πολύ καλοπροαίρετα, όσοι ενοχοποιούν τους φοιτητές που πολιτικοποιουνται (ξαναλέω, δεν αναφέρομαι σε δαπιτοπασπιτες), θεωρούν ότι τα προβλήματα της σχολής τους τα προκαλεί το παιδί με την προκήρυξη που τους καλεί στην πορεία και τους ενημερώνει για κάποιες εξελίξεις ή το ότι κάθε χρονο ο προϋπολογισμός για το πανεπιστήμιο είναι ολοένα κ πιο πετσοκομμένος ( κάτω απο το 2%του ΑΕΠ), ότι η έρευνα είναι καθοδηγούμενη από επιχειρηματικά κριτήρια ξένα προς την επιστήμη, ότι το πρόγραμμα σπουδών του τον βγάζει ψιλοάσχετο φτηνό ευέλικτο εργαζόμενο;Ασε που, αν το πιστεύουμε αυτό, τότε αύριο μεθαύριο, στον χώρο δουλειάς, δε θα πρέπει να υπαρχει κανένα σωματειο εργαζομένων (γιατι κι αυτά συνδικαλισμός είναι), να κοιτάει ο καθένας (σκυμμένος) μόνο τη δουλίτσα του, κι ας απολύουν τον διπλανό, κι ας μας κόβουν τους μισθούς, κι ας υπογράφουμε ατομικές συμβάσεις γιατι οι συλλογικές θα έχουν παει περίπατο γιατι δε θα υπαρχει σωματειο, κι ας δουλεύουμε για ένα κομμάτι ψωμί, κι ας επικρατεί εργοδοτική τρομοκρατία. Γιατί και τότε, κατ'αναλογία, θα μας φταίει ο συνάδελφος που θα μας καλεί σε αγώνα, θα μας φταίνει οι (απλήρωτοι) ναυτεργάτες του ΠΑΜΕ που κλείνουν τα λιμάνια και πλήττουν τον 'τουρισμό', θα μας φταίνε οι εργαζόμενοι του μετρό, θα μας φταίνε οι αγρότες που βγάζουν τα τρακτέρ, θα μας φταίνε ΟΛΟΙ εκτός από αυτούς που πραγματικά φταίνε...Αλλά πάντως θα έχουμε διατηρήσει την άχρωμη και άοσμη 'ανεξαρτησία' μας.Πάντως, ο Άδωνις Γεωργιάδης, που διαρρυγνύει τα ιμάτιά του ότι 'πρέπει επιτέλους να τελειώνουμε με τον συνδικαλισμό', θα μας χειροκροτά αυτάρεσκα (παρέα με τον ΣΕΒ, 5-6 τραπεζίτες, μεγαλοεργολάβους, μεγαλοκαταστηματάρχες και εφοπλιστές).
