Μου λείπει η μανούλα μου κάθε μέρα που περνάει .Εδω και 11 χρόνια δεν έχω παραλείψει μέρα που να μην τη σκεφτώ ..Λίγο πριν φύγει τόσο νέα και όμορφη απο την παλιοαρρωστια ήθελα να θυμάμαι για πάντα πόσο όμορφα μύριζε το δέρμα της..να μην ξεχάσω ποτέ. Σημερα αν κλείσω τα ματιά μου, θα τη μυρίσω και θα ξεγελασω τον εαυτό μου ότι γύρισε ο χρόνος πίσω και είμαστε πάλι όλη η οικογένεια μαζί, γιατί η πικρή αλήθεια ειναι ότι χωρίς τη μαμά το σπίτι μας δεν ειναι ποτέ όπως πριν.Αν με ρωτούσε κάποιος ποιον θεωρώ τυχερό άνθρωπο, θα έλεγα όλους εσάς που έχετε τις μαμάδες σας στη ζωή.
