Μα καθόλου δεν έχει να κάνει με τη θρησκεία αλλά με την ανθρώπινη συνθήκη και ας μιλάει για θεούς και τιμωρίες ο Καζαντζάκης- νομίζω ότι ο λόγος του είναι μεταφορικός και ποιητικός.Λίγο να σκεφτεί κανείς και να παρατηρήσει γύρω του πόσο εύκολα ανατρέπονται σε μια στιγμή τα πάντα, στην απίθανη αυτή ζωή που ζούμε, πόση δυστυχία και πόνος και αρρώστια και ξαφνικοί και τραγικοί θάνατοι και εγκατάλειψη και προδοσία και και και... υπάρχουν μέσα στις ζωές μας ( ο ανθρώπινος φόρος) που ναι, μοιάζει με ύβρι η τόση πολλή ευτυχία! Αυτό δεν καθιστά την ευτυχία ένοχη φυσικά.... Απλά κάποιοι άνθρωποι ίσως έχουν ανάγκη να φοράνε σε στιγμές μεγάλης ευτυχίας στενά παπούτσια (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) για να θυμούνται ότι η ζωή είναι πανέμορφη είναι όμως και τραγική.