#3 Ως μια γυναίκα που έχει ζήσει τη ζωή της με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και υψηλές εντάσεις σε βάθος και σε ύψος, γιατί αυτό ήθελε πάντα, και στις ερωτικές της σχέσεις έχει απατήσει περισσότερο από όσο έχει απατηθεί (trust me, I know) (και με δεσμευμένους/παντρεμένους), στο μυαλό μου, μόνο αυτή τη στιγμή, διαγκωνίζονται τουλάχιστον δεκαπέντε επιχειρήματα που θα μπορούσα να σου εκθέσω και να σου αναλύσω υπέρ της ερωτικής απιστίας, αλλά δε θα το κάνω. Θα περιοριστώ μόνο να σου πω ότι αυτές ήταν μερικές από τις πιο περιπετειώδεις και αξιοθαύμαστες εμπειρίες της ζωής μου (και από τις δύο πλευρές της απιστίας, εννοώ), από εκείνες τις στιγμές της ζωής μου που ένιωθα πιο ζωντανή και δυνατή από ποτέ. Όχι γιατί δεν συμπεριλάμβαναν το στοιχείο του πόνου (είναι αναπόφευκτο σε κάθε περίπτωση από τη στιγμή που τρέφεις αληθινά συναισθήματα για τον άνθρωπο που επέλεξες να δεσμευτείς μαζί του), πράγμα που επισημαίνω διότι αυτό επαναλαμβάνεις ως πρόβλημα στην εικόνα που δίνεις, αλλά γιατί έτσι είναι η ζωή : υπέροχη, οδυνηρή, σκληρή, περιπετειώδης, πάλλουσα, απεχθής, ελκυστική, μοιραία, όλα αυτά μαζί. Αν θες να ζήσεις μέσα στον κόσμο, έντονα και να την απολαύσεις, έτσι θα γίνει. Αλλιώς, απομονώσου, τράβα το δρόμο της όποιας απομόνωσης ή του όποιου αποκλεισμού θεωρείς ότι σου ταιριάζει περισσότερο και σε εκφράζει προσωπικά και πορεύσου έτσι. Θα είναι σεβαστό από όλους, κι αν δεν είναι, να μη σε νοιάξει στιγμή. Αλλά εφόσον δηλώνεις ότι θέλεις να κάνεις σεξ, υποθέτω ότι μάλλον δεν επιθυμείς κάποιον άλλον δρόμο από αυτόν της εκκοσμικευμένης ζωής, όπως την ξέρουμε οι περισσότεροι άνθρωποι αυτής της χωροχρονικής στιγμής που μιλάμε. Και, ναι μεν ο ρομαντισμός ζει κατ' εξοχήν μέσα από τον έρωτα, αλλά όλο το άλλο που περιγράφεις είναι εντελώς διαφορετικό πεδίο και ονομάζεται ρεαλισμός. Λοιπόν, δεν μπορείς να τα συγχέεις και να περιμένεις από την κοινωνία να δεχτεί τη μετουσίωση των δικών σου συναισθηματικών αναγκών ως ανάγκες μιας ολόκληρης κοινωνίας. Το σίγουρο είναι ότι θα φας τα μούτρα σου. Όχι από κάποιον εκδικητικό αντίπαλο αλλά από την ίδια την πραγματικότητα που δεν κατανοεί την έννοια, τις διαστάσεις, τις προσωπικές εκδηλώσεις, τις υποκειμενικές σημασίες που ο καθένας γεννά/υφαίνει/δίνει/βιώνει/εξερευνά/φέρει στο συναισθηματικό του κόσμο. Ο ρομαντισμός δεν πέθανε (ευτυχώς), και ούτε σε προτρέπω να τον αποφύγεις. Να τον προφυλάξεις σου συστήνω και ταυτόχρονα να ατσαλώσεις το ρεαλισμό σου. Και, πάνω απ' όλα, να μην τα μπλέκεις μεταξύ τους. Αυτά, από μία πολύ-πολύ-πολύ ρομαντική αλλά και πολύ-πολύ-πολύ ρεαλίστρια (που το χαίρεται). #7 Standing ovation, it is, tο giota93 and to Α, μπα, as well.
