Το περιφημο ρητο οριζει: "δεν υπαρχουν πονηρες λεξεις, υπαρχουν μονο πονηρα μυαλα". Υπαρχει μια σοφια σ' αυτο, αλλα και μια πονηρη παγιδα. Η σοφια ειναι πως μιλα γι' αυτο που οι ψυχολογοι ονομαζουν προβολη, αυτο που λεμε "κρινω εξ ιδιων τα αλλοτρια", δηλαδη μια γενικοτερη, και ολιγον ασυνειδητη, ανθρωπινη συμπεριφορα, κατα την οποια "βλεπουμε " στους αλλους τον δικο μας ψυχικο κοσμο και ο,τι αυτος κουβαλαει. Η παγιδα ειναι πως καποιος που γνωριζει καλα απο ψυχολογια δυναται να χρησιμοποιησει αυτην την γνωση για την προωθηση του σκοπου του, π.χ σ' ενα διαφημιστικο σποτακι, το οποιο θα ειναι γραμμενο ετσι, ωστε να τσιμπησει το κοινο, νομιζοντας πως η κοπελα θα μιλησει για σεξ, αλλα στο τελος βλεπει το λογοτυπο ενος κομματος(οχι η κοπελα). Σ' ολα τα δημοσια(κι οχι μονο) προσωπα, που μιλησαν για σεξισμο, δυναμεθα να πουμε πως "κρινουν εξ ιδιων τα αλλοτρια", δοθεντος οτι πουθενα στα σποτακια δεν γινεται λογος για σεξ; ε;, πονηρουληδες;