Αν και ίσως υπάρχουν κάποια θετικά ψήγματα σ΄ αυτές τα (κόπια ξένων) προεκλογικά σποτάκια (π.χ η ελαχίστως προβεβλημένη σεξουαλική ζωή των -στα ανώτερα όρια- μεσηλίκων γυναικών***), εντούτοις ενέχουν -σαφώς- προβληματική. Ok *φυσικά* και υπάρχουν, πολύ χειρότερα πράγματα απλά τώρα -καλώς ή κακώς- ασχολούμαστε με το συγκεκριμένο. Αλλιώς κάθε φορά που ασχολούμασταν με ένα οποιοδήποτε "μικρόπραγμα" ή οποιοδήποτε τελοσπάντων θέμα που θα φάνταζε πολύ επουσιώδες σε (μικρότερη ή μεγαλύτερη) μερίδα του πληθυσμού το ορθό θα ήταν να επεμβαίνει δυναμικά (και να δικαιώνεται) η εν λόγω μερίδα λέγοντας: "σιγά μωρέ υπάρχουν και πολύ χειρότερα πράγματα/ με τι ασχολείστε τώρα/ μόνο "μ' αυτά" ασχολείστε κ.λπ..Δεν θα σχολιάσω τα περί της μυθοποίησης της "πρώτης φοράς", της παρθενίας, του αν πηγαίνει καλά ή κακά, το αν (πρέπει να) την θυμάσαι fondly "για όλη σου τη ζωή" κ.λπ..Ο χαρακτηρισμός που έκανε για το εν λόγω βίντεο ο κος Περικλής Βαλιάνος (υποψήφιος του Ποταμιού) ότι δηλαδή χρησιμοποιεί "διεστραμμένο" χιούμορ (ή εν γένει ότι είναι "διαστροφή") είναι μάλλον αρκετά ατυχής (έλεος άνθρωπέ μου). Αλλά για να είμαι απόλυτα ειλικρινής μού τη δίνει *απεριόριστα* κάθε φορά που σπεύδει ένα άτομο γένους θηλυκού (εν προκειμένω η κα Κατερίνα Παπανικολάου) να "ξεκαθαρίσει" το ομιχλώδες τοπίο από τις αντιδράσεις (πραγματικές ή φανταστικές) των "δήθεν" φεμινιστριών (προσοχή: πάντοτε σε θηλυκό οι φεμινίστριες και πάντοτε αυτές να "χτυπήσουμε"). *** Άρη λες: "Φυσικά το πρόβλημα ήταν ότι η μία κοπέλα απ' τις δύο ήταν εμφανίσιμη". Νομίζω ότι το "πρόβλημα" δεν είναι, μόνο, αυτό, διότι και η άλλη κυρία (όντας μεσήλικας) μια χαρά "εμφανίσιμη" μου φαίνεται. Απλώς η πρώτη κοπέλα έχει την φρεσκάδα των νιάτων, έχει πιο "ανοικτό" body language, κατάτι πιο λάγνο βλέμμα και σφουγγίζει, ελαφρώς, με τα χείλη της την κάμερα.ΥΓ.Είχα διαβάσει κάτι του Η. Κυριαζή πάλι στη δική σου στήλη Άρη, που το βρήκα πολύ εύστοχο:"Ζωγράφιζα κόμικς, τα έβαζα στο συρτάρι, σπούδαζα στο «όποιο ΤΕΙ έτυχε να μπω από αυτά που είχαν σχέδιο», και όταν χρειάστηκε να πιάσω δουλειά ξεκίνησα σ’ ένα γραφείο που κάναμε στόρυμπορντς και κινούμενα σχέδια για διαφημιστικά. Και μισούσα την κάθε στιγμή. Ατελείωτες ώρες σ’ ένα δωμάτιο να ζωγραφίζω εκατοντάδες «τύπους με κουστούμι να μιλάνε στο κινητό» και κοπέλες να γλύφουν πέη. Που ναι, αντί για πέος ζωγραφίζαμε το παγωτό που διαφημίζαμε αλλά ποιον κοροϊδεύουμε;"Η ύπαρξη "παγωτών" παντού και συνέχεια αλλά *κυρίως* μ' αυτούς του όρους δεν "καθαγιάζει" -απαραίτητα- το εν λόγω προεκλογικό σποτάκι ...τουλάχιστον, όπως είπα και πριν, καθόλου δεν το καθιστά απροβλημάτιστο.
