1) Κρίνεις: Το κάνεις από την αρχή μέχρι το τέλος του σχολίου σου, με κυρίαρχη τη ρητορική "οι μη στρέιτ κάνουν προπαγάνδα και θα καταλάβουν τον κόσμο αναγκάζοντας τους πάντες να γίνουν μη στρέιτ" (projecting much?) και με αποκορύφωμα την κατάταξη των διεμφυλικών και των ομοφυλοφίλων στην ίδια κατηγορία με τους παιδόφιλους! Κατάταξη την οποία κάνεις εσύ, και όχι το άρθρο, το οποίο κάθε άλλο παρά υπερασπίστηκε τους παιδόφιλους. Δηλαδή κρίνεις τόσο πολύ, και μάλιστα με γνώμονα αυτήν την κατάταξη, που έφτασες να την προβάλεις πάνω στο άρθρο. 2) Δεν είμαστε μωρά, και καλό είναι να μην φερόμαστε ως τέτοια. Αν δεν σ'ενδιέφερε η διάδοση της άποψης σου (το να πείσεις άλλους για την ορθότητά της κι επομένως να αυξηθεί η επιρροή της στη διαμόρφωση του κόσμου), δεν θα είχες μπει στη διαδικασία να ποστάρεις σχόλιο. Τα "δε μ'ενδιαφέρει τι λες", "δε μ'ενδιαφέρει πώς σου ακούγονται αυτά που λεώ εγώ" κτλ είναι άτοπα. ΚΑΙ κρίνεις (κόντρα στη δική σου δήλωση ότι "δεν έχει κανείς το δικαίωμα να κρίνει κανέναν") ΚΑΙ σ'ενδιαφέρει να κρίνουν όσο το δυνατόν περισσότεροι (κόντρα στις διαβεβαιώσεις σου περί του αντιθέτου) ώστε "να μην είναι σε θέση ισχύος (!) οι ομοφυλόφιλοι, τρανς, παιδόφιλοι". Στο τέλος του δεύτερου σχολίου σου γράφεις:"Θεωρώ ότι η βάση μας θα πρέπει να είναι το άρθρο και μόνο.. έτσι προσθέτουμε κάτι ο καθένας στον διάλογο, και όχι εναντιώνοντας απαραίτητα τις απόψεις μας προς κάποιον ή κάτι. Δεν χρειάζεται να υπάρχει πάντα κάποιος εχθρός για να υπερασπιστούμε αυτό που πιστεύουμε."Αν θεωρείς το δικαίωμα του άλλου στην αυτοδιάθεση απειλή για το δικό σου δικαίωμα στην αυτοδιάθεση ("θέλουν να κυριαρχήσουν και να μας κάνουν όλους έτσι, ανώμαλους!!"), δεν φταίνε οι άλλοι αν σε αντιμετωπίζουν σαν εχθρό. Θέλουν να ορίσουν το σώμα ΤΟΥΣ όπως επιθυμούν χωρίς να τους κρίνεις, και εσύ δεν τους αφήνεις να ορίσουν το σώμα ΤΟΥΣ όπως επιθυμούν χωρίς να τους κρίνεις επειδή νομίζεις (γιατί άραγε;) ότι το διακύβευμα είναι το δικό σου σώμα ("είναι σαν τους παιδόφιλους και θέλουν να κυριαρχήσουν και να μας κάνουν κτλ"). Πράγματι, δεν χρειάζεται να υπάρχει πάντα κάποιος εχθρός, αλλά δυστυχώς πολλές φορές υπάρχει. Δεν επινοείται. Υπάρχει.
