#3 Κορίτσι μου, αυτό που πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσεις είναι ότι με τα λόγια σου εκφράζεται μια ολόκληρη γενιά στη χώρα μας. Αυτοί οι άνεργοι 30-40 είναι η γενιά που πλήττεται περισσότερο από την κρίση. Της κόβουν τα φτερά πάνω που ξεκίναγε την επαγγελματική της ζωή, πάνω που ήταν έτοιμη να δημιουργήσει οικογένεια ή να την αναπτύξει. Όλα όσα σου συμβαίνουν δεν είναι προσωπικά. Χωρίς δουλειά, ούτε η κοινωνικότητα, ούτε η ψυχολογική κατάσταση μπορούν να ισορροπήσουν. Να ξέρεις ότι για τίποτε από αυτά δεν φταις εσύ. Δεν γίνεται να αλλάξεις μια αντικειμενική πραγματικότητα που συντρίβει ανελέητα ανθρώπους και ζωές. Τι να κάνεις; Φρόντισε τον εαυτό σου. Προσπάθησε να επιβιώσεις, είσαι στη ζούγκλα. Πρώτα απ' όλα ΜΗ ΜΕΝΕΙΣ ΜΟΝΗ. Όσο και δύσκολο να σου φαίνεται βγες από το σπίτι, αναζήτησε φίλους, γνωστούς, συγγενείς, συναδέλφους, συμφοιτητές. Μοιράσου το πρόβλημα, άκου ιδέες προτάσεις, αντάλλαξε εμπειρίες. Έτσι θα νιώσεις ΠΟΛΥ καλύτερα. Θα δεις ότι δεν είσαι μόνη και τουλάχιστον θα πάρεις δύναμη για να παλέψεις, στη χειρότερη περίπτωση. Στην καλύτερη θα πάρεις βοήθεια. Κάποια πρόταση θα σκάσει, κάποια ωραία ιδέα, κάποιο χέρι θα σε στηρίξει. Κορίτσι μου, μέσα σ' αυτή τη μαυρίλα αναδύονται οι πιο ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις. Έχεις μια ευκαιρία πολύτιμη: Να βρεις τους καλύτερους φίλους, τον καλύτερο σύντροφο. Θα δεις, όλα θα πάνε καλά.
