Αμέ! Λοιπόν: Το πιο σημαντικό είναι να το αντιμετωπίσεις το πρώτο δευτερόλεπτο, με το που θα νιώσεις το πρώτο χικ. Οριακά το δεύτερο, αλλά στο τρίτο πάει χάθηκε το παιχνίδι.Με το που θα έρθει λοιπόν, σταματάμε όοοοο,τι κάνουμε - λέμε ένα "σόρυ ένα λεπτό" αν μιλάμε σε κάποιον, παίρνουμε μια τεράστια ανάσα και μετά κρατάμε την αναπνοή μας μέχρι να νομίζουμε ότι θα σκάσουμε. Σ'εκείνο το διάστημα εκπνέουμε σταδιακά, αλλά δεν εισπνέουμε καθόλου. Προσωπικά προσπαθώ να μετρήσω τουλάχιστον μέχρι το 50. (Ιδανικά εκείνη την ώρα δεν κουνιόμαστε, αν γίνεται δεν περπατάμε κιόλας.) Ε μετά αναπνέουμε κανονικά, αν γίενται λίγο πιο αργά τα πρώτα δευτερόλεπτα.Ελπίζω να βοηθήσει η τεχνική! :D Εμένα δε με έχει απογοητεύσει ποτέ, 15 χρόνια τώρα.