#1 Το πρόβλημά σου δεν είναι πρακτικό, είναι ο τρόπος που βλέπεις τη ζωή. Γι αυτό κι ένας ψυχολόγος θα σε βοηθούσε. Σπούδασες κάτι που δεν ήθελες γιατί σε πίεσαν οι γονείς σου, κάνεις μια δουλειά που δεν σου αρέσει γιατί δεν θες να ξεβολευτείς. Δουλεύεις σε έναν από τους πιο ανταγωνιστικούς κλάδους και δεν σου αρέσει ο ανταγωνισμός όμως δε θες και να φύγεις. Θες μια δουλειά διεκπαιρεωτική, χωρίς ευθύνες όμως θες και να πληρώνεσαι καλά αλλά δυστυχώς για σένα οι δουλειές που πληρώνονται καλά, ιδιαίετερα στο εξωτερικό απαιτούν την ενεργή συμμετοχή και γνώμη σου. Είσαι βολεψάκιας και τα θέλεις όλα κι ενώ το παραδέχεσαι δεν κάνεις κάτι για να λύσεις αυτό σου το πρόβλημα. Αν δεν μπορείς να παρακινήσεις τον εαυτό σου τότε ένας ειδικός μπορεί να σε βοηθήσει. Είσαι νέα, στα πιο παραγωγικά σου χρόνια κι αυτή η παραίτηση που βγάζεις δεν συνάδει με την ηλικία σου. Μου θυμίζεις λίγο άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που τους μένουν ένα δυο χρόνια μέχρι την σύνταξιοδότηση και απλά θέλουν να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους μέρχι να έρθει αυτή η ώρα.
