@ Double Helix 23.5.2014 | 11:04Με αυτή τη λογική, πως ο εχθρός του καθενός είναι ο εαυτός του, την οποία την δέχομαι, των πολιτικών κομμάτων στην προκειμένη περίπτωση, το ίδιο ισχύει και για αυτά. Αν λοιπόν ο εχθρός τους είναι ο εαυτός τους, οι κυβερνόντες ποιόν θα έπρεπε να φοβούνται ή ποιόν φοβούνται τελικά; Τον αντίπαλο; Τον εαυτό τους; Ή και τα δύο;;;Αυτό που χαρακτηρίζεις ως μία αόριστη, αόρατη υπερφυσική δύναμη, που εμποδίζει ή όχι τον Σύριζα (και τον κάθε Σύριζα), ναι δεν είναι κάτι το αόριστο ή το υπερφυσικό, αλλά όχι αυτά που νομίζεις εσύ. Είναι πολύ συγκεκριμένα και ευδιάκριτα. Και αναφέρομαι στην σημερινή δυναμική των καταστάσεων. Για να μην αρχίζω να τα απαριθμώ και κουράζω, να τα συνοψίσω.Από τη μία, σήμερα βρισκόμαστε σε μία κοινωνικοπολιτική κατάσταση πολύ δύσκολη η οποία από μόνη της χαρακτηρίζεται από τα αισθήματα της αβεβαιότητας, της ανασφάλειας, του φόβου. Αισθήματα τα οποία, έτσι και αλλιώς, δεν επιτρέπουν την καθαρή κρίση και ενέργεια. Επόμενο είναι να γεννούνται, να δημιουργούνται αμφιβολίες από τον καθένα προς τον άλλο και το κάθε τι. Προς πρόσωπα και καταστάσεις με τον φόβο (σε μία είδη επιβαρημένη κατάσταση και συνθήκες) της ενδεχόμενης λάθους επιλογής και της άρνησης του ρίσκου.Από την άλλη, υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού οι οποίοι συμπεριφέρονται και ενεργούν πάνω και εκτός αυτής της δικαιολογημένης ανασφάλειας που προανέφερα. Συμπεριφέρονται και ενεργούν δογματικά, απερίσκεπτα, εκ του -δικού τους- "ασφαλούς", προτιμώντας την πεπατημένη οδό χωρίς να αντιλαμβάνονται πως αυτή η πεπατημένη είναι που μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Συνειδητά επιμένουν και επιλέγουν τρόπους και "λύσεις" κατεστημένες οι οποίες αποδεδειγμένα είναι λανθασμένες. Και σχεδόν πάντα, για να μην πω οπωσδήποτε πάντα, για εκείνους φταίνε οι μόνο οι άλλοι. Από αυτούς μην περιμένουμε κάτι το διαφορετικό, κάτι το θετικό. Και είναι εκείνοι που μετά οικειοποιούνται ως δικά τους επιτεύγματα και "στρογγυλοκάθονται" στις ενδεχόμενες θετικές αλλαγές αρνούμενοι να μετακινηθούν όταν πάλι τα πράγματα μεταλλαχτούν αρνητικά και ξαναγίνουν δύσκολα, γιατί εκεί βολεύτηκαν...Στην πρώτη δυναμική, της δικαιολογημένης, εκ των συνθηκών, μπερδεμένης συμπεριφοράς συγκαταλέγω και ένα μικρό ποσοστό όσων ψήφησαν την Χρυσή Αυγή οι οποίοι έχουν και την ικανότητα της μεταμέλειας, την ικανότητα κατανόησης του λάθους τους. Στη δεύτερη δυναμική όμως, συγκαταλέγω έναν μεγαλύτερο αριθμό ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής και το πιο απογοητευτικό - συγκαταλέγω και ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό όσων ναι μεν δεν ψήφησαν Χ.Α. (και όσων δεν ψήφησαν καθόλου) και επιμένουν (εμμέσως όσοι δεν ψήφησαν), στα ίδια λάθος πρόσωπα και καταστάσεις αρνούμενοι να κατανοήσουν πως επιτέλους η κατάσταση δεν πάει άλλο και πρέπει να αναλάβουμε το ρίσκο μίας αλλαγής.Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, ανήκουν, όσοι, όπως λέει και η παροιμία: «Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει»...Υ.Γ.: Εσύ, απ' ό,τι κατάλαβα τα έχεις με τον Σύριζα. Σωστά; Οπότε ας πάει στο διάβολο και επειδή εκείνοι είναι απλώς, θεωρητικά, μπερδεμένοι (λες και όλοι οι υπόλοιποι δεν είναι, δεν είμαστε), θα επιλέξουμε να επιμείνουμε στους ίδιους οι οποίοι δεν είναι μπερδεμένοι και οι οποίοι στην εφαρμοσμένη πολιτική τους πόσο ωραία τα έχουν κάνει..., πόσο ωραία διαχειρίζονται την πραγματικότητα μας και τις ζωές μας...!