"κατά τη γνώμη του τα ρούχα, ειδικά τα πολύχρωμα, αποσπούν την προσοχή από τα έργα τέχνης που εκτίθενται." Ζντονγκ! Χαχαχαα... Τρομερό επιχείρημα, σαν να ισχυρίζομαι πως «το καινούργιο σου styling δεν με αφήνει να καταλάβω όσα λες (ναι.. αυτό φταίει, το βρήκα)».Oh please! Η φιλοσοφία της εισαγωγής του κόνσεπτ του γυμνού σώματος του θεατή σε ζωντανό χρόνο μπροστά στο έκθεμα (ή μέσα στο έργο..., ανάλογα) που πρωτοέλαβε χώρα το 2015 στην Εθνική Πινακοθήκη της Αυστραλίας, και στο οποίο βασίζεται εν συνεχεία και η φετινή διοργάνωση της «γυμνής περιήγησης» του Palais de Tokyo (και καλά κάνει), θεωρώ πως στηρίζεται στην ιδέα του ισχυρού συμβολισμού που γεννάει μια σχέση μεταξύ του έργου τέχνης και του αποδέκτη της, απαλλαγμένη από ενδιάμεσα υλικά στοιχεία. Ουσιαστικά δηλαδή παίζει με ευφάνταστο τρόπο με την έννοια της αδιαμεσολάβητης τέχνης - και πολύ πετυχημένα αν μπορώ να εκφράσω τη γνώμη μου (τουλάχιστον για την αναδρομική του Turell). Γι' αυτό βρίσκω πως είναι κρίμα να ακούγονται ανοησίες ελέω μια «θρησκευτικού» τύπου προσέγγισης του γυμνισμού (εναντίον του οποίου δεν έχω τίποτα, να σημειωθεί). Επιπλέον, ο James Turell φρόντισε να αναδείξει τα γυμνά σώματα των επισκεπτών διαμέσου του φωτισμού της έκθεσης ο οποίος, πέφτοντας πάνω στο δέρμα, άλλαζε οπτικά την υφή και το χρώμα του, προτάσσοντας πολύ ενδιαφέρουσες εννοιολογικές προεκτάσεις πάνω στο θέμα του γυμνισμού, δηλ.της σχέσης του ανθρώπου με το σώμα του. Μα, πραγματικά... Τόσες σημασίες και να παραγκωνίζονται από έναν επιπόλαιο σχολιασμό προς λαϊκή κατανάλωση... (που από ό, τι βλέπω ήταν και ο υπεύθυνος του «γυμνού» πρότζεκτ του Turell ο μίστερ της δήλωσης, ε δηλαδή πια...)
