Τι θα πει δεν τα πάνε καλά με το θάνατο; Είναι δικαιολογία αυτό;Γνωρίζετε μηπως κάποιον που τα πάει καλά με το θάνατο, που του είναι εύκολο; Κάποιον που δε στεναχωριέται, που πηγαίνει στις κηδείες ήρεμος και προετοιμασμένος; Σαν να χτυπήσει ένας φίλος μου και να του πω σόρρυ δε γίνεται να σε πάω στο νοσοκομείο, δε μπορώ τα αίματα. Καταλαβαίνω πόσο δύσκολη είναι η θέση του φίλου, καταλαβαίνω την αμηχανία, το φόβο, την αδυναμία να το διαχειριστείς. Αλλά κατά τη γνώμη μου, αν μου συνέβαινε, τέτοιους ανθρώπους δε θα τους υπολόγιζα σαν φίλους στο μέλλον. Όχι πως θα κρατούσα κακία ή θα έκοβα και την καλημέρα, αλλά φίλους που στα δύσκολα με απογοητεύουν και δε μπορώ να στηριχτώ πάνω τους, δεν τους χρειάζομαι.