#2. Το χε πει ωραία ο Καζατζάκης¨" Ψάχνω να βρω έναν άνθρωπο που η ψυχη του να είναι πιο βαθιά απ' την πληγή του". Μεγάλη η ανάγκη να βρεις έναν άνθρωπο δε διαφωνώ, αλλά γιατί τόσος κόπος και προσπάθεια για κάτι που δε θα 'χεις ούτε καν την έκπληξη στο τέλος να δεις πως θα σ΄απογοητεύσει. (τον ξέρεις τον τρόπο θα τα ρίξει στην πληγωμένη του καρδιά). Οι άνθρωποι δεν αξίζουν τόσο δράμα και κυνηγητό αν άξιζαν θα ήταν αρκετά έξυπνη ν΄αρπάξουν την πρώτη ευκαιρία που τους δίνεις. Οι άνθρωποι λένε πολλά, δεν υπάρχει συναίσθημα, μόνο καρμπόν συμπεριφορών προς τέρψη της στιγμής με απώτερο σκοπό να δημιουργήσουν μια ωραία εικόνα γι'αυτούς. Μεγάλη η απόσταση από το be στο wanna be. Άσε που είμαι σίγουρη πιο πολύ σκας εσύ για το "πρόβλημά" του να δεθεί παρά αυτός(που λογικά δεν έχει κανένα πρόβλημα απλά παραμυθιάζει για να ρίχνει κόσμο στο κρεβάτι).
