Οι ιεράρχες μας βρίσκονται σε έναν διαρκή ανταγωνισμό ποιός θα καταφέρει να μιλήσει με τη μεγαλύτερη εμπάθεια, μεγαλύτερο σκοταδισμό, περισσότερο μίσος προς τον συνάνθρωπο. Εκείνο που τους αξίζει είναι η απόλυτη αδιαφορία ώστε να φτάσουν κάποτε να μιλούν μόνοι τους χωρίς ακροατήτριο, χωρίς κανένας να δίνει σημασία στην ύπαρξη τους.Μακάρι κάποτε το ποιμνιό τους να το αντιληφθεί αυτό.