Κατα αρχήν,στην τηλεόραση δεν γίνεται(και ούτε θα γίνει) ποτέ σε βάθος συζήτηση περί των θέσεων των κομμάτων.Η ρηχή αναφορά σε θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής,δηλοί ,αφενός,ανυπαρξία επεξεργασμένων και συγκροτημένων λύσεων και,αφετέρου,τον αγωνιώδη προσανατολισμό των κομμάτων να εντυπωσιάσουν με στομφώδη και στρεψόδικο λόγο.Απο την άλλη,η αποστολή της τηλεόρασης δεν είναι να ενημερώσει,να κατατοπίσει,αλλά,κινούμενη στο ίδιο μήκος κύματος,να κερδίσει σε τηλεθέαση.Η «παρεκκλίνουσα»τηλεοπτική συμπεριφορά συνιστά βιωτική ανάγκη για αυτήν.Ο Κασιδιάρης,απο τη μιά,μπορεί να εκτοξεύσει τα νούμερα τηλεθέασης,απο την άλλη,δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς σε τι τραγελαφικά απίθανες συγκλίσεις «θέσεων» μπορεί να οδηγήσει η απουσία οργανωμένης-εμπεριστατωμένης πολιτικής σκέψης.Πιστεύω οτι την τηλεοπτική συνύπαρξη δεν την επιθυμούν,κατα βάθος,τα ίδια τα κόμματα.Και δεν είμαι καθόλου σίγουρος οτι την επιθυμεί και η ίδια η χρυσή αυγή.Η συνεχής τηλεοπτική παρουσία θα την εξαναγκάσει να «εκπολιτιστεί».Εφτασε αισίως στο 10% χάρις στο βίαιο λόγο και στο χαϊδεμα των πιο ταπεινών ενστίκτων.Οσο η πολιτική κατάσταση δεν σταθεροποιείται,οσο οι επιπτώσεις της κρίσης διαρκούν,όσο το μεταναστευτικό παραμένει ομιχλώδες,τόσο η χρυσή αυγή θα προσδοκά μεγαλύτερα εκλογικά και δημοσκοπικά οφέλη,βασιζόμενη στην παραδοχή οτι η ισχύς έθελξε και θέλγει οχι μόνο καθυστερημένα κοινωνικά στρώματα,αλλά και λαμπρά πνευματικά αναστήματα.
