#2Αγαπητή πρώην παχουλή..( που είμαι σίγουρη οτι ποτέ δεν ήσουν όντως παχουλή!!) Η ιστορία σου μου επανέφερε μνήμες και ένιωσα την ανάγκη να σου γράψω. Έχω περάσει ακρίβως ιδια κατάσταση σε ηλικία 16 ετών. Τότε είχα ξεκινήσει με σκοπό να χάσω ενα δυο κιλάκια ( που τόσα χρειάζομουν) αλλά χωρίς να το καταλάβω άρχιζα να χάνω περισσότερα. Μου άρεσε που φαινόμουν όλο και πιο αδύνατη και δεν είχα σταματημό. Σιγά σιγά αρχισα να απορρίπτω ομαδες φαγητων και φυσικα κατέληξα να τρωω μονο μαρουλια και φρουτα. Ολοι μου λεγανε οτι εχω αδυνατίσει επικίνδυνα, αλλα ολους τους αγνοούσα και πιστευα μάλιστα οτι ζηλευουν και μου τα λενε. Επιτυχίες στα αγορια ειχα και εγω αλλα οπως είπες και εσυ καμια λιμπιντο και καμια διαθεση παρα μονο σπάνια. Το αποκορύφωμα ηταν όταν η περιοδος μου εκανε να φανεί 7 μηνες και ερχοταν μονο με χαπια. Το σωμα μου ( ειχε πει η γυναικολογος μου) ηταν σαν να περναει κλιμακτήριο και ήμουνα μολις 16 χρονών! Ευτυχως για μενα λογω της μικρης μου ηλικιας και οτι ειχα μια μανα που ηταν διαρκώς παρούσα- και φυσικα με τη βοηθεια ψυχολογου- κατάφερα στο πέρασμα των χρόνων να ξαναποκτισω μια υγιη σχεση με το φαγητο και να αρχισω να ζω κανονικα και να νιωθω χαρουμενη. Εδω και χρονια ( Τωρα είμαι 27 χρονών) διατηρούμαι στα ίδια κιλα και ειμαι αδύνατη χωρίς να ειμαι άρρωστη και να πειναω. και επειδη ηδη μακρηγόρησα ενα πραγμα μονο ακομη θα σου πω. Εβλεπα τη ζωη να περναει μπροστα απο τα ματια μου: Σχεσεις ,ταξιδια, επιτυχιες, παρτυ, παρέες, αλλα εγω το μονο που σκεφτομουνα απο το πρωι που σηκωνομουν μεχρι το βραδυ ηταν τι να φαω ή ακομη καλυτερα τι να μην φάω.. Ζητα βοήθεια απο εναν ειδικο. Μιλα για ολο αυτο που συμβαινει μεσα σου σε σχεση με το φαγητο σε καποιον πολύ δικο σου.. Ελπίζω αλήθεια να σε βοήθησα εστω και λιγακι. Θα μπορούσα να γράφω ασταματητα. Να εισαι καλά!
