#3, #7 Η ιδέα να μην έχει τύχει (απλώς) ακόμα να συναντήσετε έναν άνθρωπο που να σας γεμίζει και να σας καλύπτει συναισθηματικά, σεξουαλικά και συντροφικά (διότι από τα λόγια σας διαφαίνεται ότι ο πήχης σας δεν είναι χαμηλότερος) δε σας πέρασε από το μυαλό ως πιθανό ενδεχόμενο; Ή το θεωρείτε αρκετά εύκολο να συμβεί κάτι τέτοιο και γι' αυτό το μεταμφιέζετε λόγω πλάνης σε πρόβλημα; Δε θεωρώ καθόλου απίθανο να συμβαίνει κάτι τέτοιο, οπότε η δική μου συμβουλή είναι αρχικά να μη συγκρίνετε εαυτόν με άλλα άτομα του περίγυρού σας σ' αυτό το θέμα και να μην επηρεάζεστε από τη γενικότερη πίεση της μάζας που τείνει να εξισώνει την προσωπική ευτυχία και την ανθρώπινη ολοκλήρωση με το ζευγάρωμα, με συνέπεια όποτε αυτό αργεί η απλά δε συμβαίνει ποτέ (για τον χ ή ψ λόγο) να προϋποθέτει ως δυστυχισμένα τα αντίστοιχα μέλη της κοινωνίας έως ότου ο φαντασιακός της στόχος (της μάζας, εννοώ) επιτευχθεί. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι άνθρωποι (ιδιαιτέρως κραταιά κοινωνική συνήθεια) σπεύδουν να συγχαρούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τα νέα ζευγάρια σε σχέση - σ' αυτήν την περίπτωση, είναι σύνηθες κάποιος να συγχαίρει τον έναν από τους δύο : τον (πιο) κοντινό του - ή τα ζευγάρια σε πιο θεσμικές ανακοινώσεις σχέσεων, όπως γάμοι και αρραβώνες (ακόμα κι αν το ζευγάρι δε δείχνει απαραίτητα ευτυχισμένο) αλλά ποτέ (ή έστω εξαιρετικά σπάνια) δε συγχαίρει κανείς κάποιο άτομο που διάγει μοναχικό προσωπικό βίο (ακόμα κι αν το τελευταίο δείχνει τρισευτυχισμένο)...