#5 Το μόνο παράλογο σε όσα αναφέρεις είναι ότι, ενώ υφίστασαι μια κατάσταση που αφενός προσωπικά δεν εγκρίνεις και αφετέρου σε φέρνει σε δύσκολη θέση λόγω διαπροσωπικών σχέσεων, δεν κάνεις τίποτα δραστικό για να την αποφύγεις.Μια πιθανή λύση (η πιο προφανής) είναι να πάψεις οριστικά να δέχεσαι την "υποχρεωτική" παρέα με ανθρώπους με τους οποίους δεν αισθάνεσαι άνετα - τον τρόπο θα τον βρεις, δεν είναι δα και κανένας άθλος. Μια άλλη πιθανή λύση είναι να πάψετε να συγκατοικείτε, εάν δεν τα βρίσκετε ως συγκάτοικοι ή δε νιώθεις ωραία υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες της ζωής σας στο σπίτι. Μια τρίτη θα μπορούσε να είναι να διαπραγματευτείς με την αδερφή σου εκ νέου τους κανόνες της συγκατοίκησής σας, έτσι ώστε να σου ταιριάζουν περισσότερο (πχ. να έρχεται με το αγόρι της/τα αγόρια της/whatever όταν εσύ θα λείπεις ή να περιορίζονται σε συγκεκριμένο χώρο του σπιτιού τις ώρες που θα συμπίπτετε, διότι η επαφή μαζί του/τους σε ενοχλεί). #7 Αυτό με την "ενοχοποίηση" των συμβουλών ή των συμβουλατόρων δεν το κατάλαβα ποτέ. Συμβουλές νομιμοποιούνται να δίνουν όλοι, πολύ περισσότερο όταν τους ζητείται κάτι τέτοιο. Ποιός/α υποχρεώνει ή επιβάλλει στον οποιονδήποτε να τις ακολουθεί, να ενστερνίζεται το περιεχόμενό τους ή να συμφωνεί με τη θέση τους, τον τρόπο τους, το αξιακό σύστημα από το οποίο απορρέουν, την κουλτούρα που τις διαπνέει και, εντέλει, το όλον πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται αυτές; ΚΑΝΕΝΑΣ. Και όποιοι θρασύνονται να το κάνουν, ΓΡΑΨΤΕ ΤΟΥΣ κανονικά εκεί που δεν πιάνει μελάνι (μάλιστα, για όποιον συνεχίσει αυτή την τακτική και φτάσει στα όρια της παρενόχλησης ή της ψυχολογικής ή άλλης βίας, μπορείς να κινηθείς έως και νομικά εναντίον του - τουλάχιστον σε ευνομούμενες χώρες).Η ελευθερία του λόγου εναπόκειται ΚΑΙ στην ευχέρεια να λέμε το μακρύ μας και το κοντό μας, να έχουμε γνώμη και άποψη για ό, τι κρίνουμε εμείς και, αν θέλουμε, να την εκφράζουμε. Αν κάποιου η γνώμη ή η συμβουλή βλάπτει κάποιον άλλον, τόσο το χειρότερο για τον τελευταίο και την κριτική του ικανότητα ή τις πνευματικές/διανοητικές του δεξιότητες εν γένει. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορείς να φιμώνεις (να αφαιρείς το δικαίωμα στην έκφραση του λόγου) στο όνομα μιας (όποιας) πολιτικής ορθότητας, όσο κι αν συμφωνείς ολικώς, μερικώς, ή κατά περίπτωση με την τελευταία. (Δεν υπονοώ ότι εσύ κάνεις τίποτα από τα παραπάνω.)Και, επίσης, η ευθύνη των λεγομένων του καθενός, όπως και η υπευθυνότητά του, κρίνεται κι αυτή ελεύθερα τόσο από τον ίδιο όσο και από τον οποιονδήποτε άλλον.
