Κάθε δράμα κρύβει αίμα,δυστυχώς! Η μανία για εκδίκηση ήταν σημαντικότερη από μία αξιοπρεπή δίκη.Μη ξεχνάμε,όμως,ότι εκείνοι που δικάστηκαν είχαν εκλεγεί με δημοκρατικές διαδικασίες δυο χρόνια πριν(κι ας μην υποσχέθηκαν αυτά που έλεγαν-ποιος το κάνει άλλωστε;)Γενικότερα,όμως,το κλίμα της εποχής 'ηταν τόσο ταραγμένο που κάποιοι έπρεπε να την πληρώσουν σαν εξιλαστήρια θύματα. Οι ευθύνες τους τεράστιες.Αυτός ο πόλεμος που δεν έπρεπε να αρχίσει ποτέ τελείωσε με ήττα από δικούς τους χειρισμούς. Γνώμη μου είναι ότι έπρεπε να φυλακισθούν - το δίχως άλλο.Για το σχόλιο του φίλου Παύλου...θεωρώ τον Κεμάλ έναν από τους μεγαλύτερους μεταρρυθμιστές του 20ου αιώνα (το γεγονός ότι κατάφερε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να αναμορφώσει μια κατεστραμμένη χώρα είναι θαυμαστό) αλλά όντως επ'ουδενί για νόμπελ ειρήνης!!
