Η αυτοθυσία δυο νεαρών Πακιστανών,πρίν δυο χρόνια,να σώσουν ενα ζευγάρι ηλικιωμένων στη χώρα μας που είχε εγκλωβισθεί στις γραμμές του τραίνου,σου θυμίζει κάτι;Η κακοποίηση των γυναικών στην πολιτισμένη Δύση,μας θυμίζει κάτι;Τα αυτόματα και τα περίστροφα που ξερνάνε θάνατο τα τελευταία χρόνια σε Αμερικές και Νορβηγίες,μας θυμίζουν κάτι;Ιδίως στην Αμερική γίνονται καθ'εξιν.Το όχι και τόσο απώτερο παρελθόν έχει καταδείξει οτι και η Δύση,οταν συντρέχουν καταστάσεις κοινωνικής εξαθλίωσης,αποτυπώνει με τον πιο φριχτό τρόπο στα παλαιότερα των υποδημάτων της τα άνθρώπινα δικαιώματα.Η θρησκεία σε αυτές τις χώρες μπορεί διαχρονικά να συνετέλεσε στην καθυστερησή τους,δεν περιοποιεί όμως λιγότερη τιμή στη γυναίκα σε σχέση με τις άλλες θρησκείες.Ισως ακραίες ερμηνείες της να καταδικάζουν σε μαρασμό οχι μόνο απόπειρες κοινωνικής εξέλιξης,αλλά και τις δυνατότητες του γυναικείου φύλου.Η φτώχεια και ο φόβος για το αύριο,το παγκοσμιοποιημένο αύριο,το άβέβαιο αύριο,πυροδοτούν απάνθρωπες συμπεριφορές και καθιστούν(και εγκαθιστούν) έθος απεχθές κάθε είδους φανατισμό.Να μην ξεχνάμε οτι οι Αραβες,για εφτακόσια τόσα χρόνια,διέπρεψαν στα γράμματα και τις τέχνες.Ισως εκείνος ο Αλλάχ τότε,να μην ήταν τόσο στενοκέφαλος.