Για να αναλάβεις πρωτοβουλίες, όπως και για να φτιάξεις ομελέτα, πρέπει να σπάσεις αυγά. Και αυτό ήταν ανέκαθεν το πρόβλημα της ΔΗΜΑΡ, αλλά κατ' επέκταση όλων των ελληνικών κομμάτων.Οι έλληνες πολιτικοί δεν έχουν μάθει να ασκούν πολιτική (που προϋποθέτει και συγκρούσεις) αλλά να χαϊδεύουν ψηφοφόρους. Και αυτό το ήξερε πολύ καλά ο κος Κουβέλης και η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ, δεν ήξεραν όμως τι να τους κάνουν αυτούς τους ψηφοφόρους. Με αποτέλεσμα να τους χάνουν γρήγορα. Ενα ακόμα γεγονός που βολεύει τα κόμματα να μην παίρνουν δύσκολες αποφάσεις είναι και ο δημοσιοϋπαλληλικός χαρακτήρας τους, κάτι που φαίνεται έντονα και στο ΚΚΕ. Η κρατική επιχορήγηση (απ' τις μεγαλύτερες στην Ε.Ε.) έχει μετατρέψει τα κόμματα σε ένα είδος δημόσιου. Τα στελέχη τους αμοίβονται αδρά, το χρήμα (απ' τους φόρους μας) ρέει άφθονο με αποτέλεσμα να υπάρχουν εξυπηρετώντας μόνο τους εαυτούς τους. Έτσι βλέπουμε κόμματα σαν το ΚΚΕ που είναι έξω από συνεργασίες, έξω από διαβουλεύσεις, ουσιαστικά έξω από την πολιτική σκηνή της χώρας και υπάρχει για να εξυπηρετεί την ύπαρξή του και να διανέμει τις κρατικές επιχορηγήσεις στα κομματικά του στελέχη που πλέον είναι κάτι σαν υπάλληλοι. Με αυτά τα δεδομένα και η ΔΗΜΑΡ φυσικό είναι να προτιμά μια ήπια στάση και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ και να πορεύεται χωρίς ουσιαστικά να ασκεί πολιτική ή να προσφέρει κάτι καινουριο στη χώρα. Η κρατική επιχορήγηση έχει κάνει την ενασχόληση με τη πολιτική επάγγελμα και όπως όλοι οι επαγγελματίες κανείς δεν θέλει να στενοχωρεί τους πελάτες του. Γνώμη μου είναι πως οποιαδήποτε μορφής επιχορήγηση πρέπει να καταργηθεί ώστε η πολιτική να γίνει πάλι επαχθής ενασχόληση, για όσους πράγματι θέλουν να προσφέρουν και όχι να εξασφαλιστούν.