Έχω βρεθεί μπροστά σε ένα περιστατικό όπου παιδάκι ρομά 6-7 χρονών με μπουζούκι πλησιάζει ένα ζευγάρι που κάθεται σε καφετέρια για να τους παίξει μουσική και να τους ζητήσει χρήματα. Ο άντρας αρχίζει να βρίζει το παιδάκι πολύ έντονα με τα επιχειρήματα πάνω κάτω του ελληναρά της ιστορίας σου με αποτέλεσμα το παιδάκι να βάλει τα κλάμματα και να φύγει τρέχοντας. Η συνέχεια είναι το ζευγάρι να τσακώνεται για αρκετή ώρα απ' ότι μου είπαν οι φίλοι μου που έμειναν στην καφετέρια κι εγώ να πιάσω κουβέντα με το πιτσιρίκι που έκλεγε δυο πολυκατοικίες παραπέρα. Στο δια ταύτα, είναι προφανές ότι πρέπει να βοηθάμε με κάθε τρόπο τους ανθρώπους που ζουν γύρω μας, αλλά η ουσιαστική βοήθεια δεν είναι το να δώσεις φαγητό σε έναν άνθρωπο που πεινάει (είναι αυτονόητο ότι πρέπει να το κάνεις και αυτό) αλλά να αγωνιστείς με κάθε τρόπο ώστε να αντιμετωπιστούν οι αιτίες της φτώχιας και της αδικίας. Να οργανωθούμε για να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί τις δύσκολες εποχές που έρχονται. Η προφανής ερώτηση που ακολουθεί, είναι πού να οργανωθούμε? Και η προφανής απάντηση είναι οπουδήποτε εκφράζεται καλύτερα ο καθένας, σε πολιτικά κόμματα, σε συνελεύσεις γειτονιάς, σε κοινωνικούς χώρους, σε οργανώσεις αλληλεγγύης. Αν όντως νοιαζόμασταν και το δείχναμε έμπρακτα, συμμετέχοντας και αναλαμβάνοντας ευθύνες τα πράγματα θαρρώ πως θα ήταν πολύ διαφορετικά.