Όσες φορές μου ζητούν εγώ δίνω ότι μπορώ κι εύχομαι απλά να πιάνουν τόπο.Δε με απασχολεί αν είναι ψέματα,στη δικιά τους συνείδηση θα είναι αυτό.Πρόσφατα στο κέντρο της Αθήνας ενώ καθομουν σε καφετέρια,με πλησίασε ένας ηλικιωμένος που πουλούσε αναπτήρες και στυλό και μου είπε το εξής: Άρρωστος δεν είμαι,η γυναίκα μου δεν πέθανε,θέλω να πιω ένα καφέ.Έστειλα λοιπόν το σερβιτόρο και τον ρώτησε τι ήθελε να πιεί και του είπε μία κόκα κόλα. Ήταν τα καλύτερα 2 ευρώ που ξόδεψα ποτέ!Η ευγνωμοσύνη που είχε αυτός ο άνθρωπος στο βλέμμα του δε συγκρίνεται με τίποτα