#7“Πχ. ανοίγω ένα περιοδικό εν ώρα καφέ και κουβέντας με μια παρέα.Βλέπω ένα ρούχο(γυναικείο πουκάμισο) λέω πως δεν μ αρέσει. . ."αυτά τα λέει η πατριαρχία που δεν έχεις αποτινάξει απο μέσα σου" ακούω σχόλιο. Μα τί σχέση έχει το ένα με το άλλο? Απλα δεν μου άρεσε. Για μένα δεν μου άρεσε, το συγκεκριμένο.”Χμμ ...δεν μου λέει κάτι αυτό το παράδειγμα έτσι, καθώς στερείται πληροφοριών. Θα ήταν ενδιαφέρον να ακούγαμε τι στοιχεία έφερε το συγκεκριμένο ρούχο, ούτως ώστε να προκαλέσει ένα τέτοιου είδους σχόλιο. Επίσης αναρωτιέμαι αν το σχόλιο αυτό δύναται να λειτουργεί "προσθετικά" σε μία σειρά (επικριτικών) σχολίων για τα γούστα της γράφουσας στα ρούχα ή είναι ανεξάρτητο.Δεν αμφισβητώ την περίπτωση που αναφέρει στην 1η παράγραφο η Λένα, ούτε αμφισβητώ (wild guess) μία υποδόρια κατά τόπους femmephobia, όμως καθώς καταναλώνουμε κάθε μέρα προβληματική κουλτούρα, το όριο μεταξύ του: "εμένα (δεν) μ' αρέσει / το κάνω για τον εαυτό μου" και του "έτσι με έχουν μάθει ότι (δεν) λειτουργούν τα πράγματα / έτσι αρέσω στους άλλους άρα έτσι αρέσω σε μένα" μπλέκονται τόοοοσο πολύ, που δεν το λύνει και η ρομποτική χειρουργική :-ρ ...Μήπως αυτόν τον κώδωνα προσπαθούν να κρούσουν (με κάπως υπερβολικό τρόπο) οι συνομιλήτριες της γράφουσας; Δεν ξέρω."(...)τις ανύπαντρες μητέρες που κράτησαν παιδί χωρίς ο σύντροφος να θέλει-άρα απο κάποιο ατύχημα προέκυψε η εγκυμοσύνη σκεφτομαι εγω οποτε για τέτοια περίπτωση μιλάμε..Εκφράζω άποψη, πως θεωρώ οτι είναι λάθος να κάνεις κάποιον πατέρα χωρίς ο ίδιος να το θέλει επειδή εσύ ετσι αποφάσισες!"Αναρωτιέμαι γιατί γίνεται ο διαχωρισμός μεταξύ ανύπανδρων και παντρεμένων; Είναι όλα τα παιδιά που προκύπτουν στους παντρεμένους επιθυμητά εξαρχής (ή πιο σωστά προγραμματισμένα) κι από τα 2 μέλη ή από το 1 εκ των 2;(ok μάλλον ο διαχωρισμός υφίσταται επειδή εντός του θεσμού είναι πιο "λογικό" να κρατήσεις ένα παιδί που σου "έκατσε").Για μένα καθόλα μεμπτό είναι π.χ. να ψεύδεσαι για το γεγονός ότι λαμβάνεις αντισύλληψη (ενώ δεν το κάνεις). Θα έλεγα ότι είναι μεμπτό και το να ασκείς συναισθηματική πίεση σε ανθρώπους για να παντρευτούν ή/και να γίνουν πατεράδες με το ζόρι, αλλά αυτό εξαρτάται κι από τις περιρρέουσες κοινωνικές κ.λπ. συνθήκες των υποκειμένων. (Π.χ. αυτό παλιά, εν Ελλάδι, γινόταν συχνά, όμως το φταίξιμο ήταν την γυναικός; Του ανδρός; Ή των κοινωνικών συνθηκών ...που η ανύπανδρη γκαστρωμένη ε… ήταν ολίγον τι κοινωνικώς λεπρή).Τώρα (και στο σήμερα) ακόμη και σε περίπτωση λάθους (ναι -όντως- γίνονται λάθη ...αλλά π.χ δυσκολεύομαι να αντιληφθώ πώς εκλαμβάνεται ως "λάθος" εγκυμοσύνη να κάνεις ακάποτο σεξ, χωρίς άλλες αντισυλληπτικές μεθόδους) πέραν μίας επιθυμητής και διεξοδικής συνεννοήσεως μεταξύ των θέλω των 2 πλευρών η γυναίκα έχει το δικαίωμα να κρατήσει και να μεγαλώσει μόνη της το παιδί εφόσον το επιθυμεί, χωρίς τη συμβολή του έτερης πλευράς. ...Τι θα κάνει αλλιώς; Έκτρωση με το ζόρι; Ή υιοθεσία (σε αγνώστους) με το ζόρι;