Θερμή παράκληση:Μην δίνουμε απόλυτη βάση στο τι λένε οι Έλληνες δημοσιογράφοι αλλά στο τι λέει το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο. Οι Έλληνες δημοσιογράφοι λέγαν και για CDS και για την ΕΛΣΤΑΤ (προς θεού δεν είναι όλοι ίδιοι αλλά καλό είναι να τσεκάρουμε τι λένε) και άνθρακας ο θησαυρός.Εντός του πεδίου κριτικής είναι οι συμβάσεις για έργα τα οποία συνήφθησαν επί Κωστάκη του Αμίλητου (2007-2008).Αλλά ακόμα και σε αυτόν να κάνουμε κριτική για πράγματα τα οποία ευσταθούν.Οι συμβάσεις ήταν χρηματοδοτούμενες από τα διόδια. Με την κρίση μειώθηκε η κίνηση κατά 50%. Άρα τα έργα πάγωσαν.Η επανεκκίνησή τους είχε κόστος, το οποίο συμβατικά το είχε αναλάβει ΔΥΣΤΥΧΩΣ το ελληνικό δημόσιο («παρατεταμένο γεγονός ανωτέρας βίας»).Ας προσθέσουμε και τους "δεν πληρώνω" που ανοίγαν τις μπάρες: δηλαδή το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, δύο κόμματα που είναι στη βουλή και που το "δεν πληρώνω" κήρυγμά τους βρίσκει λαϊκή απήχηση ακόμα και σήμερα. Τόσο μεγάλη που το ένα εκ των δύο έγινε κυβέρνηση βασιζόμενο και σε αυτό το σύνθημα (ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ).Δυστυχώς όμως όταν κάποιοι το παίζουν ξύπνιοι και δεν πληρώνουν ό,τι τους αναλογεί τελικά την πληρώνουν όλοι μαζί.Σημαντικό επίσης είναι το μέγεθος ενός έργου, πράγμα που σωστά επισημαίνει ο αρθρογράφος.Όσο μεγαλύτερο το έργο από ένα σημείο και μετά (γιατί ισχύει και το αντίστροφο, ότι μία ΣΔΙΤ δεν έχει νόημα για μικρούλια έργα) διαστρεβλώνεται ο ανταγωνισμός διότι όλο και λιγότερες εταιρείες μπορούν να μετάσχουν στον διαγωνισμό.Άρα εκτός από το να σπάμε τα έργα σε πιο μικρά κομμάτια (αυτό συνέβαινε στο παρελθόν) ίσως χρειαζόμαστε πιο πολλές μεγάλες εταιρείες. Θέλουμε 10 Άκτορες και Άβακες αντί για 40 Καλογρίτσες. Αλλά που; Οι μεγαλοεργολάβοι κτλ κτλ.Ναι, για την στρέβλωση σε όλες τις επί μέρους αγορές (κατασκευαστικός κλάδος, λιανεμπόριο, βιομηχανία κτλ κτλ) η ελληνική κοινωνία, διά των πολιτικών επιλογών της, έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης.Σε κάθε περίπτωση το 1,2 δις δεν είναι απαραίτητα "φαγωμένο" χρήμα αλλά χρήμα το οποίο χρηματοδότησε την σταθερότητα σε καιρούς αποσταθεροποίησης:η κυβέρνηση Σαμαρά είτε θα επανεκκινούσε τα έργα με πρόσθετο κόστος για το ελληνικό δημόσιο (αυτό επιλέχθηκε) είτε θα κατέληγε στα δικαστήρια με όλες τις κατασκευαστικές και θα έμενε χωρίς δρόμους. Αντί να κάνουμε κριτική του "αυτοί τα φάγανε" χωρίς να προβληματιζόμαστε για τίποτα ας γίνουμε κομμάτι του προβληματισμού διοίκησης μιας δυσδιοίκητης χώρας. Το απαιτεί το δημοκρατικό πολίτευμα. Αλλιώς αν δεν θέλουμε ευθύνες για τίποτα ας καταργήσουμε και την ψήφο.ΥΓ Συγχαρητήρια στον αρθρογράφο για την παροχή του link του ΕΕΣ. Είναι μορφή αυτοελέγχου η παροχή των πηγών και δείχνει την αγνότητα των προθέσεων, ασχέτως τελικού αποτελέσματος.
