#7 Ναι υπάρχει savoir vivre. Σε μεγάλες όπερες και θεατρικές σκηνές του εξωτερικού είναι και επάγγελμα, λέγεται "Κλάκα" και ο υπεύθυνος είναι ο αρχικλακαδόρος. Οι όπερες βάζουν μέσα στο θέατρο σκόρπιους "θεατές", οι οποίοι χειροκροτούν όταν πρέπει, ειδικά σε συναυλίες ή μεγάλες παραγωγές όπου δεν πρέπει να διακόπτεται η συγκεντρωση των συντελεστων (Ηθοποιοί μουσικοί). Ο Αρχικλακαδόρος συντονίζει το χειροκρότημα. Επίσης σε συναυλίες με σολίστ ή σε μεγάλες συναυλίες από ορχήστρες (ΠΧ της Βιέννης), οι στιγμές του χειροκροτήματος ειναι γραμμένες στο πρόγραμμα που μοιράζουν πριν την εναρξη. Τωρα βέβαια στην Ελλάδα... Τέλος πάντων χονδρικά χειροκροτάμε 1)Με την είσοδο του κύριου πρωταγωνιστή στη σκηνή και ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ (πολλές φορές οι ίδιοι οι ηθοποιοί κάνουν παύση μπαίνοντας για να χειροκροτησει ο κόσμος) 2)Στο τέλος μιας συγλονιστικής άριας, ενός συγκλονιστικού μονολόγου, ενός συγλονιστικού διαλόγου, μιας συγκλονιστικής εκτέλεσης από σολίστ. 3)Στην οριστική έξοδο ενος πρωταγωνιστή από την σκηνή, ή στο τέλος του έργου 4)Όταν μπαίνει ο Μαέστρος-όταν αποχωρεί ο Μαέστρος. 5)Το όρθιο χειροκρότημα (standing ovation) είναι εξαιρετική τιμή και συνηθως δίνεται σε Μαέστρους ή εξαιρετικούς πρωταγωνιστές-συντελεστες σε πρεμιέρες. Σφυριγματα κλπ δεν είναι δείγμα πολιτισμού και καλό είναι να αποφευγονται. To χειροκρότημα επίσης είναι δείγμα της ανταπόκρισης του κοινού σε πρεμιέρες ειδικά κατα την είσοδο των πρωταγωνιστων οχι στην πρωτη, αλλά στη δεύτερη-τρίτη κλπ πράξη. Απο τι Βικιπαιδεια ολίγια για το Standing Ovation http://en.wikipedia.org/wiki/Standing_ovationΚαι ναι συμφωνώ αυτη η κατάσταση με τα σφυριγματα και τα ουρλιαχτα είναι τσίρκουλο και δείγμα του πολιτισμού μας.
