#4 Η αλήθεια είναι ότι μου έκαναν μεγάλη εντύπωση τα όσα έγραψες. Δεν είναι σε καμία περίπτωση η πρόθεσή μου να σε κρίνω, αλλά μου φαίνεται παράξενο που σημαντικά θέματα, όπως η διαχείρηση των οικονομικών, δεν είχαν συζητηθεί πριν το γάμο. Αν, δε, είχαν συζητηθεί, και αυτός έλεγε άλλα από αυτά που λέει τώρα, ακόμα χειρότερα. Επίσης, λες ότι έχεις μόρφωση και εργασία, άρα δεν είναι ότι σπαταλάς δικά του χρήματα (που θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει ως κάποια έστω δικαιολογία), αλλά κοινούς πόρους. Δεν μπορώ να μην αναρρωτηθώ, αυτός δεν κάνει δικά του έξοδα; Επιπλέον, δεν μας λες για πόσο καιρό και εάν είχατε σχέση πριν το γάμο. Σε προηγούμενες διαφωνίες σας, πώς ήταν; Ελπίζω, πραγματικά ελπίζω να έχω άδικο, αλλά αυτό που μου περιγράφεις φαίνεται περισσότερο σαν κοινή συνεργασία, παρά σαν σχέση αγάπης που κατέληξε στο γάμο. Δεν είμαι και η σταχτοπούτα της προηγούμενης ερώτησης, δεν θεωρώ ότι όλοι οι γάμοι οφείλουν να συμβαίνουν από έρωτα (διαφοερτικές είναι οι ανάγκες στη ζωή του καθενός), όμως νιώθω από τον τρόπο που περιγράφεις τα πράγματα ότι λείπουν πολύ στοιχειώδη από τη σχέση σας, σαν να ακούω για έναν γάμο της δεκαετίας του 1950. Δεν ξέρω ούτε την κατάστασή σου, ούτε τα θέλω σου, ούτε τις επιλογές σου, όμως στη θέση σου εγώ τέτοια κατάσταση θα την συντηρούσα μόνο αν ήταν θέμα επιβίωσης ή παιδιών(που και πάλι, ανάλογα την περίπτωση) στη μέση. Θα τονίσω ακόμα μία φορά ότι μιλάω για εμένα, και θα σου πώ ότι, και 45 χρονών να ήμουν, θα προτιμούσα να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου με γάτες, παρά να έχω κοντά μου κάποιον με τον οποίο δεν έχω οικειότητα και δεν μπορώ να συνεννοηθώ για τα αυτονόητα...