//5//...προ δεκαετίας, μόλις είχα τελειώσει τη σχολή μου και ήμουν στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να εργαστώ σε τηλεφωνικό κέντρο τράπεζας, σε προώθηση κάρτας, .....(ευτυχώς δεν χρειάστηκε να το κάνω για καιρό, δεν θα την έβγαζα καθαρή :-p κάθε μέρα ξύπναγα με κατάθλιψη) το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πεις "δεν ενδιαφέρομαι, μην χάνετε το χρόνο σας μαζί μου ή κάτι συναφές.... το χειρότερο που μπορείς να κάνεις είναι να αφήσεις τον υπάλληλο να μιλάει να μιλάει, να μιλάει για λόγους ευγενείας και μετά να του πεις δεν ενδιαφέρομαι...αν δεν σε ενδιαφέρει - που είναι και το πιθανότερο και καλά κάνεις- δεν υπάρχει κανένας λόγος να υπομένεις κανέναν απλά γιατί αισθάνεσαι άσχημα...εγώ τουλάχιστον αυτό λέω και ξεμπερδεύω γρήγορα και ανώδυνα....και μια διευκρίνηση, επειδή, λόγω κρίσης ,κυρίως τέτοιες δουλειές υπάρχουν τελευταια....όχι, δεν προσπαθούν για το μπόνους τους όλοι αυτοί....κρίνονται με ημερήσια στατιστικά +κάθε 1-2 ώρες έχουν τον κάθε μπάστακα - προιστάμενο να τους λέει: από την τελευταία φορά που μιλήσαμε, έχεις κάνει τόσες κλήσεις, έχεις μιλήσει με τόσους συνδρομητές και έχεις πχ Χ επίτευξη αποτελέσματος. Ο τάδε έχει Χ αποτέλεσμα, τι δεν κάνεις καλά; πίεσε περισσότερο, γιατί δεν πιέζεις :-p :-p ακόμη θυμάμαι τη σοβαρή, προβληματισμένη έκφραση που έπαιρνα ενώ, βρίζοντας από μέσα μου, σκεφτόμουν ότι θέλω να της χώσω μπουνιά....
