Οταν το ζευγαρι αποφασιζει να αποκτησει παιδια, ειναι για εμενα αυτονοητο ότι, λόγω ακριβώς του παιδιου, θα πρεπει να γινει καθε δυνατη προσπαθεια, προτου αποφασισεινα χωρισει. Η αποψη μου αυτη ισχυει και για τους δυο κι οχι μονο για τη γυναικα, οπως χωρις λογο συναγετε απο την παραπανω απαντηση μου. Καλως ή κακως όλοι στο γαμο κουβαλάμε τις αδυναμίες και τα ελαττώματά μας, η λυση δεν ειναι να τα βροντήξουμε και να φύγουμε με την πρωτη απογοήτευση. Συγνώμη, αλλά αυτό το θεωρώ πολύ ανώριμο, χωρίς να προσπαθώ να ρίξω ευθύνες στο ένα ή στο άλλο μέρος. Για εμένα η τοποθέτησή μου δεν ήταν θέμα φύλου, ήταν θέμα της προσπάθειας που απαιτείται σε οποιουδήποτε είδους σχέση, προκειμένου αυτή να συνεχίσει να υφίσταται και να λειτουργεί. Το εύκολο είναι να διαλύουμε, το δύσκολο είναι να ενώνουμε. Κι όποιος νομίζει ότι στον γάμο όλα κυλούν ομαλά κι αρμονικά, μόνο και μόνο επειδή υπάρχει έρωτας κι αγάπη, αυτό είναι το πρώτο μεγάλο λάθος του, που θα τον οδηγήσει πολύ εύκολα στην δυστυχία.