Ωραία ανάρτηση, ωραίο και ενδιαφέρον το περιεχόμενό της, ούτως ή άλλως. Ο Edward Hopper με τις θεματικές του και το απαράμιλλο προσωπικό του ύφος αφηγούνται ολόκληρες ιστορίες με ποικίλλες προεκτάσεις και πάντα ανθρωποκεντρικές - ακόμα και όταν οι μορφές των ίδιων των ανθρώπων απουσιάζουν από την απεικόνιση. Όντως, πολλά παράθυρα. To παράθυρο του ίδιου του πίνακα (του κάδρου), τα δύο παράθυρα του χώρου του γραφείου, τα παράθυρα που διακρίνονται στο απέναντι κτίριο... Μα το μεγαλύτερο και ομορφότερο παράθυρο με την εντυπωσιακότερη θέα είναι αυτό που ανοίγει στην ψυχή και το μυαλό του μοναχικού ήρωά του.