Αααχχχ στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα, έλα μου ντε έπρεπε να είχαν λυθεί από πριν αυτά αλλά ρε κορίτσια πριν το γάμο ή πριν το παιδί αφενός θέλουμε τόσο πολύ να "ολοκληρωθούμε" που αυτά μας φαίνονται λεπτομέρειες, αφετέρου πολλές συζητήσεις γίνονται και στα λόγια όλα μοιάζουν ιδανικά! Διότι πριν προσγειωθεί στα χέρια σου ο γλυκός κουνενές δεν έχεις ιδέα πόση μα πόση πολλή προσπάθεια πρέπει να καταβάλλεις απλά κ μόνο για να τον κρατήσεις ζωντανό, πόσο μάλλον αν θέτεις και έξτρα στόχους για την ψυχοκινητική του ανάπτυξη. Και πρέπει να παίζει και το ρημάδι το ενστικτο μεγάλο ρόλο γιατί πως εξηγείται ότι παρόοοοοολα αυτά που έζησες, μετά παε και για δεύτερο??Κατά τα άλλα συμφωνώ 100% με την Αμπα (εννοείται) κ προτείνω ως καλύτερη μέθοδο την εξής: λες "μπαμπά, κράτα λίγο" (το μωρό) ανοίγεις πόρτα, φεύγεις. Γειά! Στα βαθιά κατευθείαν αλλιώς ούτε ο μπαμπάς μαθαίνει ούτε κ το μωρό τον συνηθίζει (είναι κ αυτό άλλο πρόβλημα, από το πολύ που δεν ασχολείται στο τέλος το μωρό τον φτύνει τύπου φύγεεεεε τη μαμά μου θέλω).