Το άρθρο δεν είναι στρατευμένο. Είναι πιο πολύ ρεπορτάζ - αναμετάδοση ενός εθίμου σε μια χώρα της ανατολής. Όλες οι προτάσεις του είναι περιγραφικές - λεζάντες στις φωτογραφίες. Δεν υπάρχει καμία κρίση για το έθιμο, ούτε αξιολογική πρόταση. Από κει και πέρα, ο κάθε ένας έχει το δικαίωμα να προβληματιστεί και να κάνει κάποιες σκέψεις πάνω σε αυτό το ρεπορτάζ. Είναι καλό έθιμο; Είναι κακό; Καταπατά δικαιώματα του παιδιού; Πρέπει να το καταγγείλουμε; Πρέπει να το σεβαστούμε; Αυτά είναι ερωτήματα που γεννιούνται μετά την ανάγνωση του άρθρου και ο καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης να το εκφράσει. Προσωπική άποψη: Διαφωνώ με το έθιμο. Βρίσκω πως καταπατά δικαιώματα του παιδιού, όπως την κοινωνική ζωή, το παιχνίδι και τους φίλους. Δεν ξέρω αν πρέπει να επέμβει κάποια οργάνωση ή αν πρέπει να σεβαστούμε τον πολιτισμό του Νεπάλ, πάντως εμένα με βρίσκει αντίθετο.