Πρόκειται για πράγματα προφανή αλλά θα τα πω. Ο εγωισμός του ατόμου, που επειδή βιάζεται θεωρεί ότι οι κανόνες δεν ισχύουν γι' αυτόν (ή αυτήν), είναι ένα από τα βασικά προβλήματα της κοινωνίας μας. Έχουμε νόμους για ένα σωρό πράγματα, κανόνες για ακόμα περισσότερα και συμβάσεις σχεδόν για τα πάντα. Στην εφαρμογή τους όμως επικρατεί μία αντικοινωνική επιλεκτικότητα. Όταν δεν μας συμφέρει, κανένας νόμος ή κανόνας ή σύμβαση δεν ισχύει, διότι μας εμποδίζουν στην ικανοποίηση των αναγκών/επιθυμιών μας.Η παρεκτροπή δήθεν δεν έχει συνέπειες διότι "δυο λεπτά θα το αφήσω" ή "ας πληρώσουν πρώτα οι άλλοι και μετά θα συμβάλλω και εγώ". Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, ο ιδιοκτήτης γλύτωσε το τρέξιμο και το πρόστιμο, που του αξίζει, επειδή ο υπάλληλος αδιαφόρησε. Το γεγονός ότι άλλος υπάλληλος πρέπει να επιστρέψει για να ολοκληρώσει τις διαβάσεις ή ότι οι πεζοί δεν έχουν μία στοιχειώδη παροχή και ασφάλεια ή ότι οι φορολογούμενοι πολίτες πληρώνουν έναν ευθυνόφοβο ή ότι ένας εγωιστής απέφυγε ακόμα μια φορά να πληρώσει για την αντικοινωνική συμπεριφορά του, προφανώς δεν έχουν καμία σημασία. Όποιος βιάζεται, φεύγει νωρίτερα. Όποιος παραβιάζει τους κανόνες, καλώς πληρώνει.