#3 Έτσι όπως τα λες, δε μου ακούγεσαι πουριτανή ρομαντική ή αναχρονιστική, όμως φαίνεται να έχεις υποφέρει από ανθρώπους που ζήτησαν φιλία, αλλά δεν ήθελαν καθόλου φιλία...Όταν τελειώνει μία σχέση, και εσύ δεν θέλεις να τελειώσει, αυτό πονάει. Και το να βλέπεις τον άλλο, ακόμα και αυτός να είχε την καλύτερη φιλική πρόθεση, ακόμα και να ταιριάζουν τα χνώτα σας σαν άνθρωποι, δε βοηθάει. Κάποιος που θέλει να γίνει φίλος σου και διαθέτει τη βασική ανθρώπινη ενσυναίσθηση, αυτό το καταλαβαίνει, και αφήνει να περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα πριν αποκτήσετε ξανά επαφές. Δεν ξέρω φυσικά και τι μέρος του λόγου είσαι και εσύ, δηλαδή, ναι, αν μένεις με τον άλλο κολλημένη "αιωνίως", αν νιώθεις "τσιμπιμα στην καρδιά" όταν βλέπεις κάποια φωτό που έχει ανεβάσει με άλλη στο φέισμπουκ, κι ας έχεις να δεις τον άλλο 2 χρόνια, αν κάθε συζήτηση μετά το χωρισμό έχει να κάνει με το "μα γιατί δεν είμαστε ακόμα μαζί", τότε, προφανώς, είναι δύσκολο, έως και αδύνατο να έχεις φιλικές σχέσεις μετά τη σχέση.Όμως η φιλία ανάμεσα σε δύο "πρώην" δεν είναι ένα ζαχαρωμένο χάπι. Πολλές φορές δύο άνθρωποι, ενώ ταιριάζουν σαν χαρακτήρες, δεν μπορούν (για, βάλε ό,τι λόγο θέλεις: τους τελείωσε ο έρωτας; δεν έχουν τα ίδια θέλω στη ζωή τους; ο ένας έφυγε στο εξωτερικό; έχουν ψυχολογικά σκαλώματα που τα εκφράζουν μόνο στον εκάστοτε ερωτικό σύντροφο;) να συνεχίσουν να έχουν σχέση. Όταν το παραπάνω το καταλαβαίνουν ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ, και συμφωνούν επάνω σε αυτό ουσιαστικά, όχι μόνο με τα λόγια, και όταν έχουν πράγματα να μοιραστούν εκτός της κρεβατοκάμαρας, μπορεί και να ανθίσει το εξαιρετικά σπάνιο λουλούδι που λέγεται φιλία, πράγμα που φυσικά δεν αποτελεί συμφωνητικό ή συμβόλαιο, αλλά όπως όλες οι φιλίες, προκύπτει και δοκιμάζεται με το χρόνο.
