Και αυτοί οι άνθρωποι που έχουν τραβήξει τα πάνδεινα, καταλήγουν στην Ελλάδα και κάθε Ελλάδα και πρέπει και εκεί η καθημερινότητά τους να είναι ένα μαρτύριο, με σωματέμπορους που τους στοιβάζουν 100-100 σε σάπια πλοιάρια και τους αφήνουν στην τύχη τους στη μέση της θάλασσας, με ρατσιτσές και Χρυσαυγίτες που θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους και τους κακοποιούν, με γραφειοκρατεία που δεν τους δίνει άδειες παραμονή παρότι τις δικαιούνται ως πρόσφυγες και αντιμετώπιση που ποτέ δεν θα τους αφήσει να ηρεμήσουν, να ξεχάσουν να χτίσουν μια καινούργια ζωή... Ντροπή... όσο απότομα άλλαξε η ζωή τους με τον πόλεμο, έτσι μπορεί αύριο να αλλάξει και η δική μας...