Το βιβλίο πάντως, αν και δεν είμαι στο target group του, δεν ήταν καθόλου κακό.Στα πιο θετικά του σημεία για εμένα:1. Το ότι είναι μεν σε πολλά σημεία αρκετά cheesy (αναπόφευκτο σε ρομαντικό βιβλίο) αλλά ο ίδιος ο συγγραφέας το αναγνωρίζει και αυτοσαρκάζεται μέσα από τους ήρωές του για αυτό.2. Οι πρωταγωνιστές του είναι μεν παιδιά με καρκίνο αλλά έχουν μια απρόσμενη όρεξη για ζωή που δεν πηγάζει από την άρνηση αποδοχής της κατάστασής τους (όπως γίνεται συνήθως σε βιβλία αντίστοιχης θεματολογίας), αλλά στο γεγονός πως το αντιμετωπίζουν με ωμό ρεαλισμό - όσο γίνεται, άλλωστε μιλάμε για 16χρονα.3. Με το θέμα που καταπιάνεται θα μπορούσε να είναι απίστευτα καταθλιπτικό και, ενώ λυπάσσαι για την υγεία των ηρώων, από την άλλη τους θαυμάζεις όχι τυπικά αλλά ουσιαστικά. Δεν είναι το γεγονός ότι είναι άρρωστοι που σε κάνει να τα θαυμάζεις, αλλά το ότι ζούνε τη ζωή τους - που επιμένουν να τονίζουν πως δεν ξέρουν πόση θα είναι αυτή - όσο πιο έντονα μπορούν.