#3.Αναρωτιέσαι,μήπως είσαι κάπου λάθος.Εγώ λέω,ότι σε αυτά δεν υπάρχει λάθος και σωστό.Μπορώ να καταλάβω έναν άνθρωπο,που θρηνεί για τα χαμένα χρόνια.Για τα όνειρα του,για τις προσδοκίες του,για όσα μοιράστηκε με κάποιον,ο οποίος δεν ήταν τελικά,αυτό που πίστευε.Ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει για την πίκρα του,την απογοήτευση του,την κοροϊδία,που μπορεί να ένιωσε;Δεν είναι μικρόψυχο,βαθιά ανθρώπινο είναι.Μπορώ όμως να καταλάβω και σένα.Με τα λάθη του,με τα σωστά του ήταν ο άνθρωπός σου.Και για σένα αυτό μετράει.Όπως μετράνε και όσα ζήσατε μαζί.Ήταν επιλογή σου,τον αγάπησες και δεν είναι παράλογο,να σε πληγώνουν τα λόγια τρίτων.Προσβάλλοντας εκείνον,προσβάλλουν έμμεσα και σένα.Νομίζω,αν μπορείς να πεις κάτι στους άλλους,είναι αυτό.Εκείνο που δεν ξέρω κατά πόσο βοηθάει,είναι να δικαιολογείς τη συμπεριφορά του.Όλοι κάτι κουβαλάμε μέσα μας,αλλά συνεχίζουμε να είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας.Είναι άλλο πράγμα να συγχωρούμε κάποιον για ένα λάθος κι άλλο να τον απαλλάσσουμε,γιατί δεν μπορούσε αλλιώς.Είχε κι άλλες επιλογές,που το κόστος τους δε θα το πλήρωνες εσύ.Δεν ξέρω,αν το έχεις ξεκάθαρο αυτό μέσα σου ή κι αν θέλεις να μπεις στη διαδικασία να το σκεφτείς.Είναι πολύ λεπτές αυτές οι διαφορές συχνά και μπερδεύονται.Το επισημαίνω μόνο,γιατί προσωπικά δε θα ένιωθα πολύ καλά με τον εαυτό μου,αν δεν το είχα ξεδιαλύνει αυτό μέσα μου.Κι ίσως κάποια σχόλια να με χτυπούσαν ακριβώς εκεί.Στην αμφιβολία αν όντως το έχω αποδεχτεί και το έχω ξεπεράσει ή ψάχνω δικαιολογίες,για να μην καταρρίψω τον άλλο από το βάθρο του.Είναι εξαιρετικά επώδυνο κι αυτό.Τεσπά.Το θέμα είναι,αφού για αυτό έστειλες,να κόψεις το βήχα στους υπόλοιπους.Δεν τους αφορά και βάζε στοπ σε κάθε τέτοια συζήτηση.Δε ζήτησες την αποψάρα τους και κάθε σχόλιο για έναν άνθρωπο που αγαπάς αγγίζει εσένα προσωπικά.Αν δε θέλουν να σε πληγώνουν,πρέπει να το σεβαστούν.
