#7Το θέμα διαχείριση χρημάτων είναι στο τοπ 3 των διαφωνιών στα ζευγάρια και στην ίδια βαθμολογική σκάλα στις αιτίες χωρισμού/διαζυγίου. "Λύση" δεν υφίσταται επειδή είναι κάτι πολύ βαθιά δικτυωμένο μέσα μας η σχέση μας με το χρήμα. Το διαχειρίζεται κανείς μόνο με καλές συμφωνίες εκατέρωθεν και διάθεση ειλικρινούς επικοινωνίας και κατανόησης. [spoiler] Ακολουθεί βιωματικό.Προσωπικά έχω πιο "μαζεμένη" καταναλωτική συμπεριφορά από τον σύντροφό μου (εξαίρεση τα ταξίδια ή πολιτιστικά αγαθά όπου δεν φείδομαι). Εγώ μεγάλωσα με μεγαλύτερη άνεση από κείνον, χωρίς όμως κι εκείνου να του έχει λείψει κάτι. Αν αυτό λέει κάτι. Η διαχείριση τώρα έγκειται σε κοινό ταμείο για διάφορα πράγματα που μας αφορούν συνολικά ως οικογένεια, και παράλληλα ξέχωρο ταμείο για προσωπικά μας βίτσια, κι όχι υπερβολικό ψείρισμα στα υπόλοιπα που προκύπτουν. Kάποια στιγμή δημιουργήθηκαν χρέη λόγω πιστωτικών σε είδη που εκείνος ξόδευε για τον ερχομό των παιδιών (μιλάμε για έξοδα τύπου 20 μπιμπερό για να μην κουράζομαι να αποστειρώνω, 2-3 διαφορετικούς ιονιστές μέχρι να πετύχουμε τον καλύτερο, 2-3 διαφορετικές κούνιες για να αλλάζει ανάλογα με ηλικία κλπ κλπ. Για μένα υπερβολικά, για κείνον απαραίτητα, είδες πόσο η οπτική μας μας επηρρεάζει στο πώς βλέπουμε τα πράγματα;) Κάποια στιγμή θύμωσα που κληθήκαμε να ξεπληρώσουμε αυτά τα χρέη. Ο λόγος που θύμωσα δεν ήταν αυτός που εκείνος εννόησε: "Μα για την οικογένειά μας ξόδευα χρήματα και της δουλειάς μου και των καρτών! Δεν τα έτρωγα στις γκόμενες ή στις διασκεδάσεις". Ορθόν. Έτσι ήταν. Ωστόσο εγώ θύμωσα επειδή δεν είχα προηγουμένως *ερωτηθεί* για έγκριση των εξόδων που μας αφορούσαν. Δηλαδή δεν είχα την ευκαιρία να πω "ρε παιδί μου σοβαρά τώρα, τι χρειάζεται και δεύτερος ιονιστής επειδή ήρθε δεύτερο παιδί, ένας δεν αρκεί;" Επειδή η δικη μου οπτική ήταν ότι είναι εκ του περισσού...Κάποια στιγμή κι εκείνος κατάλαβε το λάθος του, κι εγώ αποφάσισα ότι είναι δικό μου λάθος να μην έχω εμπιστοσύνη στην κρίση του και να τον "χρεώνω" με κάτι που το έκανε με καλή πρόθεση κι είχε όλη την διάθεση να επανορθώσει μόνος του με προσωπικό κόπο. Και αλληλοσυγχωρεθήκαμε. Βέβαια οι μικροδιαφωνίες στο super market πάντοτε προκύπτουν... :) C'est la vie.
