Το ότι υπάρχουν συνειδητοποιημένοι υπάρχουν και χαίρομαι γι'αυτό.Αυτό που μου προκαλεί εκνευρισμό είναι όταν οι ασυνείδητες κινήσεις(που κάποιοι εξ'αυτών που έριξα την σπόντα μου μπορεί να τις κάνουν και ασυναίσθητα,για να μην είμαι και παντελώς άδικος)καταχειροκροτούνται(ω ναι μου μιλάω για κάτι σκηνικά τύπου Μάλαμα) ή όταν το είδος τραγουδιού το οποίο ξεκίνησε να υπάρχει σαν κάτι το βαθιά πολιτικό(το λεγόμενο έντεχνο ντε,το τραγούδι της Μεταπολίτευσης) κατέληξε να μιλάει μόνο για αγάπες και να μην αγγίζει καμία άλλη πτυχή της ζωής-από το σκυλοπόπ δεν περίμενα κάτι καλύτερο.Και κάποιοι εξ αυτών των "έντεχνων" που ακόμα έχουν μια νότα αυτού του παλαιού τόνου να λοιδορούνται ως "στρατευμένοι" και "ξεπουλημένοι"*.Στην πραγματικότητα,το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει,όταν έχεις το έντεχνο να έχει μεταλλαχτεί στο αντίστοιχο μπουζουκοπόπ(απλά γι αυτούς που είναι λίγο πιο "διανοούμενοι"-ελιτιστές ενδόμυχα),αφουγκραζόμενο τις ανάγκες της αγοράς για νιανια τραγουδάκια που καταναλίσκονται με την σέσουλα.Μαμώ τους Πυξ-Βλαξ και τον Πλιάτσικα.*Ούτε φαν του έντεχνου είμαι,ούτε του Θανάση Παπακωνσταντίνου,γιατί σε αυτόν αναφερόμουν και το κράξιμο που έφαγε πρόσφατα για κάποιες-από τις πολλές που έχει κάνει κατά καιρούς,πεζά ή τραγουδιστικά-πολιτικές τοποθετήσεις,απλά είναι από τους λίγους του είδους του,που σέβομαι εκτιμώ γιατί έχουν παραμείνει πιστοί και καθαροί σε αυτά που πρέσβευαν.