#3 Κατ αρχήν,αυτό που δεν μας γράφει ότι είπε στην φίλη της , είναι ένα κρίσιμο θέμα.Το δεν εκφράστηκε καλά, αμφισβητείται. Τα lapsus,αν πρόκειται για τέτοιο, αποκαλύπτουν τι πραγματικά σκεπτόμαστε.Οπότε,αλλάζει η αφετηρία.Έγινε έξαλλη με κάτι που την αφορούσε;Δεύτερη δική μου απορία,πώς ήταν τα πράγματα σε σχέση με το ποτό,εκτός Επικρατείας. Εννοώ,πώς πραγματικά ήταν.Πόσο συχνά έπινε και γιατί ανατράπηκε αυτό ή όχι, εδώ.Σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογώ την τυχόν αδικαιολόγητη; επιθετικότητα της φίλης της, αλλά, η αφήγηση έχει πολύ αέρα μέσα. Δεν είναι αυτονόητο ότι ένα άτομο το οποίο χρειάζεται βοήθεια από το αλκοόλ για να νιώσει καλά,οθα γίνεται αιωνίως και αδιαμαρτύρητα δεκτό μετά των αδυναμιών του από άλλο, το οποίο αντιμετωπίζει επίσης τα ζητήματά του.Λάθος τοποθέτηση η σύγκριση.Τα προβλήματα που έχει ο καθένας είναι υψίστης σημασίας για τον ίδιο.Το αλκοόλ (λόγω ανύπαρκτης οικογενειακής θαλπωρής) δεν υπερκειται ή υποβιβάζεται ως πρόβλημα σε σχέση με τον θάνατο του γονιού. Είναι μη συγκρισιμα.Τα ζόρια τις έφεραν κοντά τις δύο φίλες,αλλά η μία αποφάσισε ότι δεν θέλει να συμπορευτεί πλέον.Ζήλεψε επειδή η άλλη έφυγε έξω και προχώρησε στην ζωή της και γι αυτό επιμένει να την φιλμαρει οπως πριν,η ίδια δεν κατάφερε να αποκαθηλωθει ψυχικά από τον θάνατο του πατέρα της ,η φίλη της θεωρεί ότι δεν έχει να της δώσει τίποτα πλέον,πάντως διαφαίνεται επιθυμία για παύση συνοδοιπορίας.Το πλέον σημαντικό όμως ,η παραδοχή ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς το ποτό, λίγο ή πολύ,στο φόντο, είναι αξιολογητέα και καθόλου δευτερεουσης σημασίας.