Δηλαδή το ένα σκέλος του διλήμματος θέτει το ερώτημα: «μωρέ μήπως να μην είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο;» Όσον αφορά τους πολιτικούς, μιλάμε πάντοτε για ποινικές ευθύνες (γιατί πολλοί αρέσκονται να περιβάλλουν οποιαδήποτε τέτοια συζήτηση με το μανδύα της πολιτικής δίωξης).Το να πάρεις μίζα δεν συνιστά πολιτική απόφαση.Τώρα, αν η διαχείριση τέτοιων υποθέσεων ήταν η ενδεδειγμένη, βλ. τ ο «βρώμικο ‘89», αυτό είναι προς συζήτηση. Εξού και πρέπει να «δένεις» μια υπόθεση πολύ καλά πριν την παραπέμψεις στο δικαστήριο (από Ειδικό δικαστήριο για Παπακωνσταντίνου μέχρι Χ.Α. ή έρευνα για Παπαντωνίου)Όχι όμως εξ ορισμού ασυλία και ατιμωρησία! Αν μη τι άλλο, η κατοχή πολιτικού αξιώματος συνεπάγεται ανάλογες ευθύνες και απαιτεί υψηλές αντοχές σε προτάσεις δωροληψίας και γενικά διαφθοράς.
