Και όμως. Είναι βία η παράλογη-"διαφορετική" άποψη όταν αυτή πέραν της θεωρίας, επιβάλλεται ως βίωμα και πρακτική ή αποσκοπεί ξεκάθαρα σε αυτό. Και ναι, αν τον παραλογισμό μου (ως άποψη) τον εφαρμόσω και στην πράξη προκαλώντας με τον ένα ή άλλο τρόπο τους δίπλα μου, λογικό είναι κάποια στιγμή να επιχειρήσουν να μου σπάσουν τα μούτρα. Και θα το κάνουν. Πόση υπομονή πια, πόσος διάλογος;;;...Όταν τα πράγματα φτάσουν σε αυτό το σημείο, δεν είναι γιατί απλώς υπήρξε μία θεωρητική διαφωνία αλλά κάτι περισσότερο.Παράδειγμα οι Εβραίοι της ναζιστικής Γερμανίας, όπως και άλλων εθνικών, θρησκευτικών, κοινωνικών και πολιτικών ομάδων ως «φυλετικά κατώτερων» ή «ανεπιθύμητων» (Ρομά, Σίντι, διανοητικά ασθενείς, σωματικά ανάπηροι, ομοφυλόφιλοι και άλλοι), να σημειωθεί πως ο βίαιος συστηματικός διωγμός τους, αρχικά εκφράστηκε και αποτέλεσε, κατά τους Ναζιστές Γερμανούς και τους συνεργάτες τους, ως μία... τεκμηριωμένη άποψη... επιστημονικά, κοινωνιολογικά και ανθρωπιστικά. Που σχεδόν άμεσα, από το θεωρητικό κομμάτι μεταπήδησε στο... πρακτικό... Και κοίτα τι έγινε... κάποιοι δεν την σεβάστηκαν...Άσχετα λοιπόν από τον συγκεκριμένο καθηγητή και των... Ρόκυ Μπαλμπόα..., γιατί αλλού είναι το νόημα (στη χρήση ή όχι της βίας), όταν κάποιοι, σώνει και καλά, προσπαθούν να σου επιβάλουν εκ του πονηρού μία στρεβλή άποψη με απώτερο σκοπό τους την αδιανόητη πρακτική εφαρμογή της και ενώ μέσω διαλόγου, μεταξύ όλων των εμπλεκομένων, τα παράλογα επιχειρήματα καταρρίπτονται λογικώς και ολοσχερώς και ο εκφραστής τους συνεχίζει να προσπαθεί να επιβληθεί ενώ πια τα περιθώρια διαλόγου έχουν εξαντληθεί, στο τέλος τι μένει; Τον πλακώνεις η δεν τον πλακώνεις; Συγκρούεσαι ή δεν συγκρούεσαι; Η αν είσαι στη θέση του, σε πλακώνουν ή δε σε πλακώνουν;...Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν ξέρω κατά πόσο οι... πυγμάχοι και ό,τι εκείνοι εκπροσωπούν (δεν έχω καταλάβει ακόμη τι), προηγούμενα, όντως εξάντλησαν αυτά τα περιθώρια διαλόγου...