#7.Δεν ξέρω,αναρωτιέμαι,υπάρχουν άνθρωποι,που δε νιώθουν ποτέ μοναξιά;Νομίζω,πως όχι.Έχω την εντύπωση,ότι είναι ένα συναίσθημα,με το οποίο πρέπει να μάθουμε να συνυπάρχουμε.Δεν είναι και το πιο ευχάριστο,αλλά δεν ξέρω,αν γίνεται,να το ξεφορτωθούμε μόνιμα.Μάλλον αυτό ψάχνεις.Να βρεις έναν τρόπο,να το διαχειρίζεσαι.Και καλά θα κάνεις.Συνειδητοποίησες,ότι κάποιες από τις επιλογές σου εξαρτήθηκαν αρκετά από το φόβο σου απέναντι στη μοναξιά και δε σου άρεσε αυτό.Αν δεν είναι ένα συναίσθημα,το οποίο επιμένει και δε νιώθουμε ποτέ να ελαφραίνει το βάρος του από πάνω μας,δε χρειάζεται να το πολεμάμε συνέχεια.Μάλλον πρέπει να το αποδεχτούμε,ότι κάποιες φορές θα πηγαίνουμε παρέα.Δεν είναι και πάντα αρνητικό.Μας δίνει την ευκαιρία να αναζητήσουμε συντροφιά στον εαυτό μας,να μάθουμε να περνάμε καλά μαζί του.Έχει κι αυτή η διαδικασία τα κέρδη της.Κέρδος είναι βέβαια και η ώθηση,που μας δίνει,να γνωρίσουμε κόσμο,να αναπτύξουμε σχέσεις,για να μην είμαστε τόσο μόνοι.Συχνά παλεύουμε με αυτές τις ισορροπίες.Πόση μοναξιά είναι καλή,πόση μπορούμε να αντέξουμε,πώς θα την αντιμετωπίσουμε,όταν δεν είναι επιλογή μας.Και μια βοήθεια,για να τα βάλουμε σε τάξη αυτά,δεν είναι κακή ιδέα.Κι αυτός ο δρόμος στην ουσία μοναχικός είναι,αλλά σου δίνει τουλάχιστον κάποιος ένα χάρτη,για να ξέρεις,ότι βαδίζεις σωστά.