Κύριε Δημοκίδη, όλα αυτά που λέτε είναι κατ' εμέ αυτονόητα, θα πρέπει όμως κάθε φορά να τα εξηγούμε σε ανθρώπους όπου είναι κατά βάση υποκριτές. Πρέπει να τους κάνουμε μαθήματα ανθρωπιάς, βασικά, απλά σεβασμού. "Θες να μάθεις τον ορισμό του φυσιολογικού; Ρώτα έναν Έλληνα, έχει την απάντηση". Υποκριτές, ψεύτες, δήθεν, επιφανειακοί στα πάντα, στις σχέσεις τους, στις φιλίες τους, σε όλα. Και καθόλου ειλικρινείς ακόμη και με τον εαυτό τους (από κει ξεκινάνε όλα πιστεύω). Αυτό που αισθάνομαι, είναι ότι αν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, αν έχεις τα μάτια και το μυαλό σου ανοιχτό, δεν έχεις την ενέργεια να βγάλεις τόση όχι απλά χολή, αλλά μίσος για τους συνανθρώπους σου, δεν έχεις μέσα σου αυτή την 'κακία'. Θα κοιτάξεις σ'αυτή τη ζωή που ήρθες να δώσεις και να πάρεις ό,τι μπορείς, να γίνεις καλύτερος. Η κοινωνία μας είναι τόσο ανώριμη, που απορώ ακόμα πως στέκεται στα πόδια της... Έχω σιχαθεί σε τέτοιου είδους θέματα να πέφτω πάνω σε αισχρά σχόλια "συνανθρώπων" μου... Ακόμα και αυτή η 'σύγκριση' των δύο γεγονότων, δεν είναι ικανή να τους ευαισθητοποιήσει και να σκεφτούν ότι όντως, τελικά αυτό που θέλουν όλοι οι άνθρωποι είναι αγάπη και τίποτε άλλο...