Δηλαδή, βρε φιλαράκι, πόσο πιο κάτω θα πάμε άραγε, για να θεωρείται μετά από κάποια χρόνια ότι σήμερα (εν συγκρίσει με το τότε-μελλοντικό παρόν), περνάμε καταπληκτικά;;;Γιατί, αν θέλεις τη γνώμη μου, σήμερα ΔΕΝ περνάμε καλά. Και δεν το σχετίζω με την οικονομική κρίση (καμία σχέση με τις υλιστικές απολαύσεις), αλλά με τον, σχεδόν, ανύπαρκτο συναισθηματισμό μας. Αν και τα πάντα -πως διάβολο το έχουμε καταφέρει αυτό;- σχετίζονται με την οικονομία και τον υλισμό, θεωρώντας ως σημαντικό παράγοντα της ευτυχίας τα χρήματα και την υλική ιδιοκτησία!...