Ένας ορισμός έχει αξία όταν χαρακτηρίζει όλα τα μέλη μιας ομάδας (που θέλουμε να χαρακτηρίσουμε) και όχι όσα μας βολεύει κάθε φορά.Επειδή γνώρισες 1-2-3 ανθρώπους τους οποίους εσύ μπορείς να κατατάξεις στον ορισμό του εγωιστή που έδωσες, δεν λέει κάτι, αν υπάρχουν άλλοι 100 που είναι εγωιστές αλλά δεν μπορούν να μπουν στη στενή αυτή ομάδα. Αν ο/η σύντροφος/φίλος σου κάνει αυτό που του/της αρέσει χωρίς να σε υπολογίζει (για να χρησιμοποιήσω τα δικά μου λόγια) παρότι σε αναγνωρίζει ως ξεχωριστή προσωπικότητα πώς θα τον χαρακτήριζες; (όπως βλέπεις, το σεβασμό τον αντιπαρέρχομαι ως αντιφατικό, δε γίνεται να σέβεσαι τον άλλο και να τον δουλεύεις ταυτόχρονα.)Όσο για το ποιος είναι αναίσθητος, από την στιγμή που είπες ότι και αυτόν που δεν νιώθει αναίσθητο τον λες, επειδή δεν γνωρίζει κάποιον άλλο όρο, στην ουσία συμφωνείς μαζί μου. Απλά έφτιαξες κι άλλη μία ομάδα με το ίδιο όνομα. Το αν αποδίδεις αρνητικό πρόσημο ή όχι δεν έχει σημασία.Συμφωνώ κι εγώ ότι υπάρχουν και ζευγάρια που έχουν απενοχοποιήσει, ή αποδεχτεί την άρνηση της μονογαμίας. Αυτό όμως δεν είναι απιστία. Απιστία είναι η προδοσία της εμπιστοσύνης του άλλου. Αν υπάρχει εξήγηση από πριν δεν υπάρχει καμία απιστία και επομένως κανένας λόγος για τύψεις. Στην προκειμένη περίπτωση, κι επειδή διάβασα για χειρισμό της εξωσυζυγικής σχέσης, με χάρη, ευφυΐα, δυναμισμό και άλλους τέτοιους ευφημισμούς για την ύπουλη εξαπάτηση, υποθέτω ότι δεν έχουμε καμία τέτοια πρότερη συμφωνία άρνησης της μονογαμικότητας. Για το αν είναι ρεαλιστικό ή όχι να απαιτείς απόλυτη ειλικρίνεια κλπ στη σχέση δύο ενηλίκων, δεν ξέρω να σου πω, αλλά πιστεύω, ότι, όσον αφορά το γάμο τουλάχιστον, αν δεν έχεις βρει έναν άνθρωπο με τον οποίο να μπορείς να είσαι ειλικρινής, ποιος ο λόγος να μοιραστείς όλη σου τη ζωή μαζί του; Και στην τελική, λέω και πάλι, δεν μπορείς να λες ότι κάποιος έχει τη συνείδησή του καθαρή για κάτι που κάνει στα κρυφά. Για να το κάνει κρυφά σημαίνει ότι ξέρει ότι είναι κακό. Αν δεν νιώθει τύψεις ενώ κάνει κάτι κακό είναι γομάρι. (Ή αναίσθητος, ή εγωιστής κλπ κλπ.)