#3 Όταν αυτοσαρκάζεσαι (ανεξαρτήτως αν αυτό γίνεται μέσα σε ένα απλό καλαμπούρι, μέσα σε ένα έξυπνο λογοπαίγνιο ή μέσα σε μια υψηλής αισθητικής έκφραση), ανοίγεις την πόρτα του σαρκασμού και στους άλλους, δηλαδή τους το κάνεις πιο εύκολο να σε σαρκάσουν πιο ελεύθερα κι εκείνοι, αν και όταν το θελήσουν (και ανάλογα με την κρίση και τη διακριτικότητά τους), διότι τους στέλνεις το μήνυμα ότι δε σε ενοχλεί. Δυσκολεύομαι να εννοήσω πως δεν μπορεί να το καταλάβει κάποιος, θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ απλό.Δε προκαθορίζω τον αυτοσαρκασμό ως χρήσιμο και λυτρωτικό. Εκτός κι αν έτσι νιώθει το υποκείμενο. Η γνώμη μου είναι ότι ο αυτοσαρκασμός αποκαλύπτει πολλά για ένα άτομο, τα οποία δεν είμαι σίγουρη ότι το ίδιο ελέγχει, υπό την έννοια ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν καταλαβαίνει ότι περνάνε στο δέκτη μηνύματα δεύτερης ανάγνωσης...#7 Φυσικά οι λέξεις σου δημιουργούν ατμόσφαιρα - τη δική σου ατμόσφαιρα. Φυσικά οι λέξεις σου μεταφέρουν νοήματα - τα δικά σου νοήματα. Αν λοιπόν η ατμόσφαιρα που θες να δημιουργήσεις ή/και τα νοήματα που θες να μεταφέρεις είναι ελαφρώς παραποιημένα από τις αυθεντικές σου σκέψεις και επιθυμίες, πού ακριβώς είναι το κόλλημα; Έγκειται στην έγκριση της A, μπα;