είναι πολύ εύκολο να κάνουμε κριτική, έμμεση ή άμεση για ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε. Και ειδικά για έναν παίχτη του οποίου την προσωπική ιστορία δεν γνωρίζει κανείς μας, παρά μόνο μέσα από ότι διαβάζουμε σε ιστοσελίδες - και αυτά με επιφύλαξη. Σε μια ομάδα δε φέρει την ευθύνη ένας παίχτης, αλλά κυρίως ο καθοδηγητής της. Και όταν η ομάδα είναι μέτρια, βρίσκουμε τον τρόπο να αποδώσουμε ευθύνες σε αυτόν από τον οποίο είχαμε τις μεγαλύτερες προσδοκίες. Ναι, είναι ακριβοπληρωμένος, ναι είναι μεγάλος παίχτης, αλλά δε φτάνει αυτό. Όσο για τη χώρα του, αυτό που λέγεται είναι ότι δεν του φέρθηκε και τόσο φιλικά και ο λόγος που έφυγε από μικρός για την Ισπανία, είναι γιατί εκεί βρέθηκαν οι άνθρωποι να τον βοηθήοσυν στο πρόβλημα υγείας που είχε, αφού διέκριναν τις ικανότητές του. Έτσι γράφτηκε, δεν ξέρω αν ισχύει. Αλλά έλεος πια! Ο Μέσι έπαιξε καλά σε όλο το τουρνουά. Η αλήθεια είναι ότι απλώς η Γερμανία ήταν καλύτερη ως ομάδα. Έτσι απλά. Τα υπόλοιπα, οι εύκολες κριτικές, οι όποιες ''διορατικές απόψεις'' και ανησυχίες του τύπου ''θα πέσει ή δεν θ απέσει στην κοκαϊνη'', είναι περιττές. Κανείς δε γνωρίζει την ψυχολογία αυτών των ανθρώπων. Και επίσης κανείς δεν θέλει να χάνει, φαντάζομαι ούτε και ο Μέσι. Όσο για τις συγκρίσεις με τον Μαραντόνα, αυτόν τον παρακμιακό άνθρωπο, κουβέντα να γίνεται...αλλά κάποια στιγμή αυτή η κουβέντα θα πρέπει να αποκτήσει ένα βάθος και να μη μένει στην επιφάνεια. Ο Μέσι είναι ένας καλός παίχτης, θεωρείται ο καλύτερος στον κόσμο, αλλά έχει και αυτός δικαίωμα στις αδύναμες στιγμές. Δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τεέυταίος που πήρε μέρος σε διαφημιστικά σποτ κλπ. Αυτό είναι μέρος της δουλειάς του. Ας τον σεβαστούμε λίγο.Υ.Γ.: Δεν υπήρξα ποτέ φανατική οπαδός του Μέσι. Ούτε ξέρω πολλά από ποδόσφαιρο. Απλώς μου αρέσει να το παρακολουθώ.